ÖZET

Amaç:

Tip 2 İdiopatik Parafoveal Telenjektazili (İPT) bir olgunun tedavisinde intravitreal bevacizumab ile triamsinolon asetonidin etkinliğinin karşılaştırılması.

Gereç ve Yöntem:

Elli beş yaşındaki erkek hasta, her iki gözde görme azalması şikayeti ile kliniğimize başvurdu. Ayrıntılı oftalmolojik muayene, fundus flöresein anjiografi (FFA) ve optik koherans tomografi (OKT) sonuçlarına dayanarak hastaya Tip 2A İPT tanısı kondu. Tedavi olarak hastanın sağ gözüne intravitreal 4 mg/0,1 cc triamsinolon asetonit, sol gözüne ise 24 saat sonra 1,25 mg / 0,05 cc intravitreal bevacizumab uygulandı. Hasta enjeksiyonlardan sonra 1. gün, 1. hafta, 1. ay ve 3.ay sonunda FFA ve OKT ile değerlendirildi.

Sonuçlar:

Tedavi öncesi hastanın en iyi düzeltilmiş görme keskinliği sağ gözde 5/100, sol gözde ise 5/10 idi. Tedavi sonrası birinci haftada hastanın sağ görmesi 5/10, solda ise 10/10 ulaştı. FFA' da her iki gözde fovea temporalinde ödem tespit edildi. Bu makular ödem tedaviden 1 hafta sonra azalmaya başladı. Görme keskinliği 1. ay ve 3. ay sonunda aynı seviyede kaldı. FFA bulguları da aynı şekilde sebat etti. Bu 3 aylık süresi boyunca hastaya ek tedavi yapılması gerekmedi.

Tartışma:

İntravitreal triamsinolon asetonit ve bevacizumab Tip 2 İPT tedavisinde alternatif seçeneklerdir. Bu olguda hem triamsinolon asetonit hem bevacizumab'ın etkili olduğunu, etkinliklerinin ve etkinlik sürelerinin benzer olduğunu gösterdik. (Turk J Ophthalmol 2011; 41: 6-9)