Tip 1 Chiari Malformasyonu ile İlişkili Siringomiyeliye Sekonder Sekiz Sendromu: Olgu Sunumu
PDF
Atıf
Paylaş
Talep
Olgu Sunumu
P: 197-199
Haziran 2023

Tip 1 Chiari Malformasyonu ile İlişkili Siringomiyeliye Sekonder Sekiz Sendromu: Olgu Sunumu

Turk J Ophthalmol 2023;53(3):197-199
1. İzmir Bozyaka Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Nöroloji Kliniği, İzmir, Türkiye
2. İzmir Demokrasi Üniversitesi, Buca Seyfi Demirsoy Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Göz Hastalıkları Anabilim Dalı, İzmir, Türkiye
3. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, İzmir, Türkiye
Bilgi mevcut değil.
Bilgi mevcut değil
Alındığı Tarih: 08.08.2022
Kabul Tarihi: 02.01.2023
Yayın Tarihi: 21.06.2023
PDF
Atıf
Paylaş
Talep

ÖZET

Sekiz sendromu, unilateral konjuge bakış parezisi ve ipsilateral yedinci kraniyal sinir felci birlikteliği olarak tanımlanmaktadır. Sendrom, kaudal pontin tegmentumu etkileyen demyelinizan, vasküler, enfeksiyöz ya da kompresif lezyonlara bağlı gelişebilmektedir. Kırk üç yaşında kadın olgu kliniğimize başağrısı, sol tarafa bakış kısıtlılığı ve yüzünün sol tarafındaki kaslarda zayıflık şikayeti ile başvurmuştur. Şikayetlerin yaklaşık bir ay önce başladığını belirtmiştir. Olguda 10 yıl önce tip 1 Chiari malformasyonu nedeniyle geçirilmiş suboksipital dekompresyon cerrahisi öyküsü mevcuttur. Nörooftalmolojik muayenede, sol taraf horizontal bakış kısıtlılığı ve anizokori saptanmıştır. Kraniyal ve servikal manyetik rezonans görüntülerinde serebellar tonsillar herniasyon ve siringomiyeli saptanmıştır. Siringomiyeli sekiz sendromunun nedeni olarak düşünülmüştür. Olguya herhangi bir müdahalede bulunulmamış ve nöroşirurji konsültasyonu sonucunda da takip önerilmiştir. Sol horizontal bakış kısıtlılığı ve fasiyal paralizi takibin üçüncü ayında neredeyse tamamen iyileşmesine rağmen anizokori devam etmiştir. Siringomiyeli horizontal bakış kısıtlılığı ve ipsilateral yedinci sinir felci birlikteliği olarak tanımlanan sekiz sendromunda akılda tutulmalıdır. Klinik şüphe ve uygun radyolojik görüntüleme tanı için yardımcı olmaktadır.

Giriş

Sekiz sendromu, unilateral konjuge bakış parezisi ve ipsilateral yedinci kraniyal sinir felci birlikteliği olarak tanımlanmaktadır. Sendrom ve/veya diğer varyantları kaudal pontin tegmentumu etkileyen demyelinizan, vasküler, enfeksiyöz ya da kompresif beyin sapı lezyonlarına bağlı gelişebilmektedir Primer olarak tutulan beyin sapı yapıları ipsilateral yedinci kraniyal sinir ve paramedyan pontin retiküler formasyon/altıncı kraniyal sinir çekirdeğidir.1

Olgu Sunumu

Kırk üç yaşında kadın hasta kliniğimize baş ağrısı, sola bakış kısıtlılığı ve yüzünün sol tarafında güçsüzlük şikayeti ile başvurdu. Hasta, şikayetlerin başvurudan yaklaşık bir ay önce aniden başladığını belirtti. On yıl önce tip 1 Chiari malformasyonu (CM) nedeniyle suboksipital dekompresyon cerrahisi geçirmişti. Bilinen başka sistemik hastalığı veya ilaç kullanımı mevcut değildi. Aile öyküsünde özellik yoktu. Başvuruda yapılan tam fizik muayene normaldi. Nörolojik muayenesinde sol yedinci kraniyal sinir paralizisi dışında özellik saptanmadı (Şekil 1A). Nörooftalmolojik muayenede sol taraf yatay bakış kısıtlılığı (Şekil 1B) ve anizokori saptandı. Diğer ekstraoküler göz hareketleri normal sınırlardaydı. Anizokori loş ışıkta belirgindi (pupil çapı: sağ 4 mm, sol 3 mm). Ancak pitozis saptanmadı. Pupil ışık refleksi ve yakın refleksi normal olarak değerlendirildi. Topikal %0,5 apraklonidin (Iopidin, Alcon, Fort Worth, TX, ABD) damlatıldıktan sonra sol gözde loş ışıkta pupiller dilatasyon izlenmedi. Kaudal pontin tegmental bölgeyi değerlendirmek için yapılan kraniyal manyetik rezonans görüntülemede (MRG), serebellar tonsiller herniasyon ve pons’un kaudal tegmental bölgesinden ikinci servikal vertebra seviyesine inen siringomiyeli tespit edildi ve servikal MRG ile daha iyi görüntülendi (Şekil 2). Sekiz sendromun nedeninin bu olduğu kanısına varıldı. Nöroşirurji konsültasyonu sonucunda müdahale düşünülmedi ve takip önerildi. Sol bakış kısıtlılığı ve fasiyel paralizi üç ay içinde neredeyse tamamen iyileşmesine rağmen anizokori devam etti.

Tartışma

Tip 1 CM, foramen magnum seviyesinde serebellar tonsillerin üst servikal kanala herniasyonu olarak tanımlanmaktadır. Nadir görülen bir nörolojik durum olan siringomiyeli sıklıkla bu kraniyoservikal bileşke anormalliğine eşlik eder ve omuriliğin santral kanalında veya parankimi içinde sıvı dolu bir kavitenin varlığı ile karakterizedir.2,3,4 Siringomiyeli prevalansı 8,4/100.000 ile 0,9/10.000 arasında değişmektedir ve genellikle 20 ila 50 yaşları arasında görülmektedir.3

Tip 1 CM postenflamatuvar veya posttravmatik olarak gelişebilir ve bilinen diğer nedenler arasında medulla spinalis tümörleri ve sekonder miyelomalazi sayılabilir.3,4 Patofizyolojik süreci açıklamak için çeşitli teoriler öne sürülmüş olsa da, en geçerli açıklama subaraknoid aralığın obstrüksiyonu nedeniyle beyin omurilik sıvısı (BOS) dolaşımının bozulmasıdır.4

Siringomiyeli gelişen hastalar omurilik ve/veya beyin sapı içindeki kistin büyüklüğüne, konumuna ve yayılımına bağlı olarak çok çeşitli spesifik olmayan semptom ve/veya bulgularla başvurabilir. Bununla birlikte, bazı olgular tamamen asemptomatiktir ve radyolojik değerlendirmede tesadüfen tanı alırlar.1,2,3,4,5

Tanı, semptom ve/veya bulgulara dayalı olarak klinik açıdan şüphe duyulması ile konulur. MRG şu anda tanı ve takip için en çok tercih edilen görüntüleme yöntemidir. Sıvı dolu kaviteler T2 ağırlıklı görüntülerde hiperintens görünürken T1 ağırlıklı görüntülerde hipointens kalmaktadır. Tanı ve izlemdeki yerinin yanı sıra MRG, siringomyeli ile ilişkilendirilebilecek tümör, tip 1 CM gibi sekonder sebepleri de ortaya koymaktadır.5

Tip 1 CM ile ilişkili siringomiyelinin cerrahi tedavisinde amaç, foramen magnum seviyesinde normal BOS dolaşımını yeniden sağlamak, sirinksi küçültmek ve serebellar tonsilin beyin sapına uyguladığı kompresyonu ortadan kaldırmaktır.2,3,4,5

Bildiğimiz kadarıyla, hastamız literatürde beyin sapını tutan siringomyeli nedeniyle ile sekiz sendromu gelişen ilk hastadır. İlginç bir şekilde, hastaya herhangi bir tıbbi veya cerrahi tedavi uygulanmamış ve kistin boyutu değişmemiş olsa da, klinik bulgular takip sırasında iyileşmiştir. Bu olgudaki ani başlangıçlı ve spontan klinik düzelmeyi tam olarak açıklayamıyoruz. En olası neden tonsil herniasyonunun sebep olduğu BOS dolaşımında değişikliklere bağlı kist hacmindeki dalgalanmalar olabilir.

Siringomiyeli, horizontal bakış kısıtlılığı ve ipsilateral yedinci sinir felci birlikteliği olarak tanımlanan sekiz sendromunda akılda bulundurulmalıdır. Klinik şüphe ve radyolojik tetkikler tanıya yardımcı olabilir.

Etik

Hasta Onayı: Bu olgu sunumunun yayımlanması için hastadan bilgilendirilmiş onam alındı.

Hakem Değerlendirmesi: Editörler kurulu dışında olan kişiler tarafından değerlendirilmiştir.

Yazarlık Katkıları

Cerrahi ve Medikal Uygulama: D.T.K., Konsept: D.T.K., Ö.K., N.Ç., Dizayn: D.T.K., Ö.K., N.Ç., Veri Toplama veya İşleme: D.T.K., Analiz veya Yorumlama: D.T.K., P.K.,  Literatür Arama: P.K., Yazan: D.T.K., P.K.

Çıkar Çatışması: Yazarlar tarafından çıkar çatışması olmadığı bildirilmiştir.

Finansal Destek: Yazarlar tarafından finansal destek almadıkları bildirilmiştir.

References

1
Green KE, Rastall DPW, Eggenberger ER. Eight Syndrome: Horizontal Gaze Palsy Plus Ipsilateral Seventh Nerve Palsy. J Neuroophthalmol. 2018;38:347-349.
2
Fernández AA, Guerrero AI, Martínez MI, Vázquez ME, Fernández JB, Chesa i Octavio E, Labrado Jde L, Silva ME, de Araoz MF, García-Ramos R, Ribes MG, Gómez C, Valdivia JI, Valbuena RN, Ramón JR. Malformations of the craniocervical junction (Chiari type I and syringomyelia: classification, diagnosis and treatment). BMC Musculoskelet Disord. 2009;10(Suppl 1):1.
3
Shenoy VS, Sampath R. Syringomyelia. In: StatPearls [Internet]. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2021.
4
Leclerc A, Matveeff L, Emery E. Syringomyelia and hydromyelia: Current understanding and neurosurgical management. Rev Neurol (Paris). 2021;177:498-507.
5
Giner J, Pérez López C, Hernández B, Gómez de la Riva Á, Isla A, Roda JM. Update on the pathophysiology and management of syringomyelia unrelated to Chiari malformation. Neurologia (Engl Ed). 2019;34:318-325.