ÖZET

Amaç:

Genç beyaz ırkta subklinik ve klinik keratokonuslu gözlerin tomografik ve topografik parametrelerinin normal gözlerle karşılaştırılmasıdır.

Gereç ve Yöntem:

Bu kesitsel çalışmaya 88 normal göz (kontrol grubu), 24 preklinik evrede progresif keratokonuslu gözün bilateral verisi (bilateral subklinik keratokonus grubu), ünilateral keratokonuslu hastanın diğer 40 gözü (diğer göz grubu) ve 97 hafif keratokonuslu göz (klinik keratokonus grubu) dahil edildi. Scheimpflug tomografi ile çalışmaya dahil edilen tüm gözlerin topografik ve tomografik verileri, gelişmiş elevasyon haritaları ve keratokonus indeksleri kaydedildi. Subklinik ve klinik keratokonuslu gözleri normal gözlerden ayırt etmek için kullanılabilecek parametreleri değerlendirmede işlem karakteristik eğrisi (ROC) analizi kullanıldı. Ana etkili parametreler duyarlılık ve özgüllük açısından değerlendirildi ve normal kornealardan subklinik keratokonus ve keratokonuslu korneaları ayırmak için optimal kesim noktaları belirlendi.

Bulgular:

Subklinik ve klinik keratokonuslu gözlerin normal grup ile karşılaştırması sonucunda tanı parametrelerinin çoğunda anlamlı farklar olduğu görüldü. ROC eğrisi analizi birçok Pentacam parametresinin (genel D değeri, anterior ve posterior elevasyon ve elevasyon farkı, pakimetri progresyon indeksi, yüzey varyans indeksi, yükseklik desantrasyon indeksi ve keratokonus indeksi) ektatik korneaların normal kornealardan ayırt edilmesinde çok etkili olduğunu göstermiştir. Tüm subklinik keratokonuslu gözlerde klinik keratokonuslu gözlere göre tüm sonuçlar orantısal olarak daha düşük bulunmuştur. Bilateral subklinik keratokonuslu gözlerde pakimetrik ölçüm değerleri progresif olarak azaldı ve analiz edilen tomografik ve topografik parametrelerin duyarlılığı ve özgüllüğü, sağlıklı kornealardan subklinik keratokonusu ayırt ederken diğer göz grubuna göre daha yüksek bulundu.

Sonuç:

D değeri, elevasyon parametreleri, progresyon indeksi ve bazı yüzey indeksleri gibi Scheimpflug tomografi parametreleri, beyaz ırkta keratokonusu normal korneadan etkili bir şekilde ayırt edebilir. Bununla birlikte, subklinik keratokonusu ayırt etmek için farklı verilerin bir kombinasyonun kullanılması gereklidir.

Giriş

Keratokonus (KK), korneanın ektatik bir hastalığıdır. Çoğu olguda bilateraldir. Korneal protrüzyon, düzensiz astigmatizma ve azalmış görme ile sonuçlanan ilerleyici korneal incelme ile karakterizedir.^1,2 Modern dönemde bilgisayar tabanlı teknolojiler ve görüntüleme teknikleri gelişmektedir ve KK tanısı koymak kolaylaşmaktadır. Bu nedenle, subklinik KK (SkKK) ve klinik KK insidansının belirlenmesi, bu hastalıklarda yeni tedavi seçeneklerinin sağlık maliyetleri üzerindeki etkisinin daha doğru tahminini sağlayacaktır.³ KK insidansı, etnik köken gibi faktörlere ve tanıda kullanılan kriterlere bağlı olarak değişmektedir. Çoğu tahmine göre genel nüfustaki insidansı 100.000’de 50 ila 230 arasındadır, ancak oranlar farklı coğrafi bölgelerde büyük farklılık göstermektedir.⁴ Kornea topografisi ve biyomikroskopik, retinoskopik ve pakimetrik bulgular nedeniyle KK taraması zor değildir. Bu ektatik bozukluğu erken veya preklinik aşamalarda tespit etmek zordur. Daha yüksek risk altındaki veya duyarlı korneaların saptanması, refraktif cerrahlar için önemli bir sorundur.⁵

KK’nin erken saptanması, bu hastaların klinik tedavisi ile yakından ilişkilidir; örneğin bu hastalara refraktif lazer tedavisi yapılmamalıdır, aksine progresif ektaziyi saptamak için ektatik bozukluk açısından daha ileri değerlendirme yapılmalıdır. Preoperatif topografinin normal olmaması ve yaş, ektazi gelişimi için en önemli belirleyici değişkenlerdir.⁶

SkKK terimi, kornea topografisi gibi sadece tanısal muayenelerle saptanabilen KK’nin preklinik evresini tanımlar. Bu verilerin refraktif cerrahide hasta taramasında kullanılması için yoğun çaba harcanmış ve SkKK ile normal korneayı birbirinden ayırmak için kornea topografisi kullanılarak birçok farklı yaklaşım geliştirilmiştir.⁷ Bununla birlikte, tanımlanmış eşik kriterlerinin olmaması nedeniyle, SkKK’nin kesin tanısı hala zordur. Bu zorluğun önemli bir nedeni, bilateral KK şüphesi olan kişilerin, bir gözde kesin KK gelişene kadar şüpheli aşamada kalmalarıdır. Bu sebeple, erken evrelerde semptom olmaması nedeniyle, hastalar sıklıkla ileri KK ile başvururlar. Çalışmalar, normal gözler ve olası SkKK gözler arasında, hastaların aile üyelerinin gözleri veya kendi diğer gözleri veya LASIK sonrası ektazi gelişen gözlerde olduğu gibi, kornea topografik paternleri açısından farklılıklar olduğunu ortaya koymuştur.^8,9,10

Kullandığımız Scheimpflug kamera KK’nin erken formlarını saptamada en hassas cihaz olarak kabul edilmektedir. Kornea kalınlığı spasyal profili, kalınlık artışı yüzdesi ve Belin/Ambrosio Gelişmiş Ektazi Ekranı (BAD) gibi tomografik kalınlık değerlendirme parametrelerinden elde edilen çeşitli indeksleri kullanır. BAD ekranı, ektatik değişimleri taramak için hem ön hem arka elevasyon verilerini ve pakimetrik verileri kullanır.^11,12,13 Bu çalışmanın amacı, Scheimpflug görüntüleme kamerası ile beyaz ırkta erken keratokonik korneaların keratometrik, topometrik ve pakimetrik özelliklerini analiz etmek ve normal gözlerden SkKK’li ve KK’li gözleri ayırmada farklı indekslerin yararlılığını araştırmaktır.

Gereç ve Yöntem

Bu kesitsel çalışmada, kliniğimizde muayene edilen ve Pentacam HR ile görüntülenen hastaları değerlendirdik. Çalışma Zarifa Aliyeva Ulusal Oftalmoloji Merkezi Yerel Etik Kurulu tarafından onaylandı ve çalışmada Helsinki Bildirgesi ilkelerine bağlı kalındı. Hastalardan muayeneden önce bilgilendirilmiş onam alındı ve hastaların adları gizli tutuldu. Çalışmaya dahil edilme kriterleri, 17 yaşından büyük olma ve CLEK (Collaborative Longitudinal Evaluation of Keratoconus) grubunda tanımlanan KK tanı kriterlerine göre hastanın kesin tanı almasıdır.¹⁴ SkKK tanısı, önceki çalışmalarda tanımlanan kriterler kullanılarak belirlendi.^{15,16,17,18,19,20,21,22,23} Bu kriterler kornea topografisinde normal olmayan lokalize dikleşme ya da asimetrik papyon paterni, biyomikroskobide normal görünümlü kornea ve aşağıdaki belirtilerden en az bir tanesinin varlığı idi: Dik keratometrik eğrilik (>47,0 genel deviasyon [D]); oblik silindir >1,5 D; merkezi kornea kalınlığının 500 mm’den az olması; diğer gözde klinik KK olması (topografi normal veya anormal olabilir). SkKK gözler için, Scheimpflug kamera keratokonus indekslerine (Kİ) göre, Pentacam KK sistem değeri “0” olup normal olarak kategorize edilmektedir.

Kontrol olguları refraktif cerrahi adayı hasta veri tabanından korneası normal, miyopik veya miyopik astigmatizmalı hastalardan seçilmiştir. Oküler patolojisi olmayan, daha önce oküler cerrahi geçirmeyen ve kornea tomografisinde düzensiz kornea paterni olmayan gözler normal kabul edildi. Her adayın bir gözü çalışmaya dahil edilmek üzere rastgele seçildi. Kornea cerrahisi öyküsü, belirgin kornea skarı ve sonuçları potansiyel olarak etkileyebilecek belirgin oftalmik hastalığı olan hastalar çalışmaya dahil edilmedi.

Çalışmada, Pentacam HR Scheimpflug kamera tabanlı (Oculus Optikgeräte GmbH, Wetzlar, Almanya) WaveLight Oculyzer II (Alcon Surgical, Ft Worth, Teksas, ABD) cihazı kullanıldı. Yazılım sürümü 1.17r47 idi. Kayıtlar, cihazın kullanım kılavuzunda önerildiği şekilde alındı.²⁴ Görüntü kalitesi kontrol edildi ve her göz için yüksek kalitede sadece bir muayene kaydedildi. Parametreler topografik, topometrik haritalar ve BAD’den elde edildi. Aşağıdaki parametreler farklı haritalardan elde edildi.

Topografik haritalardan elde edilen veriler: En düz (K1) ve en dik (K2) meridyenler boyunca elde edilen keratometrik değerlerin ortalaması, topografik astigmatizma (silindir) ve ön korneal yüzeylerin asferisitesi, apeksten mm olarak mutlak mesafedeki dikey ve yatay konumun korneanın önündeki maksimum eğrilik kuvveti, merkezdeki (merkezi kornea kalınlığı) ve korneanın en ince noktasındaki (en ince kornea kalınlığı) korneal kalınlık. Ayrıca, kornea apeksinden korneanın en ince noktasına olan mutlak mesafeler ölçüldü.

BAD’den aşağıdaki kornea yüksekliği verileri elde edildi: Referans yüzey olarak (mikron olarak) konvansiyonel en iyi uyan küre (BFS) yöntemi kullanılarak 8 mm anterior ve posteriorda en ince nokta ölçümü ve BFS ile gelişmiş BFS (korneanın en ince kısmında 3,5 mm optik alanın dışlanmasıyla) arasındaki kornea elevasyonu farkları diferansiyel olarak ölçüldü.

Ekranda ayrıca, ön yüzey, arka yüzey, pakimetrik ilerleme, en ince nokta ve en ince nokta deplasmanı olmak üzere beş yeni veri (D değeri, ortalamadan standart deviasyon [SD] uzaklığı) mevcuttur. D değeri, beş parametrenin her birinin dikkate alındığı son genel harita değerlendirmesidir. Her bir D parametresi ve ortalamadan SD uzaklığı olarak rapor edilen son D değeri kaydedildi. Progresyon indeksi, ortalama eğriyi referans alan, farklı pakimetrik halkalardaki ortalama progresyon değeri olarak hesaplanır. Ortalama, minimum ve maksimum pakimetrik progresyon indeksi kaydedildi.

Kornea hacmi, ön korneal apekse merkezli 3, 5 ve 7 mm çapta ölçülen kornea hacmi olarak bildirilmiştir.

Topometrik haritadan: KK hastalarını ince korneaya sahip sağlıklı gözlerden ayırt etmek için yüzey varyans indeksi, dikey asimetri indeksi, Kİ, santral Kİ, yükseklik asimetrisi indeksi ve yükseklik desantrasyon indeksi gibi korneal parametreler değerlendirildi.

İstatistiksel Analiz

İstatistiksel analizlerde SPSS yazılımından (sürüm 23.0, SPSS, Inc. Chicago, IL, ABD) yararlanıldı. Gruplar arası yaş farklılıklarının belirlenmesinde ANOVA kullanıldı. KK grubundaki tüm indekslerin normal dağılım göstermediği için, analiz edilen parametreler gruplar arasından non-parametrik Kruskal-Wallis testi ile karşılaştırıldı. Post hoc analizde, her grup çiftinin karşılaştırılması için Bonferroni düzeltmesi ile Mann-Whitney U testi ile yapıldı.

Sonuçlar ortalama ± SD olarak ifade edildi ve p<0,05 değeri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. KK’li gözlerin belirlenmesi için kullanılan testlerin genel tahmin doğruluğunu değerlendirmede işlem karakteristik eğrisi (ROC) kullanıldı. Tanı özgüllüğü ve duyarlılığı en etkili on parametre değerlendirildi ve ROC ile karşılaştırılarak kesim noktaları belirlendi.

Bulgular

Hafif KK’li 97 olgunun (Pentacam sistem değeri TKC değeri 1) 97 gözü (erkek/kadın oranı 80/17), SkKK 64 hastanın 88 gözü (erkek/kadın oranı 60/4 idi) (Pentacam sistem değeri TKC) ve refraksiyon cerrahisine aday 88 olgunun (erkek/kadın oranı 55/33) normal kornealı 88 gözü değerlendirildi. KK, SkKK ve normal kornea olgularında ortalama yaş sırasıyla 22,19±2,97, 21,5±3,13 ve 21,5±2,95 yıl idi. SkKK’li hastalardan 12 hastanın 24 gözü bilateral SkKK alt grubuna dahil edildi; diğer 40 göz ise ünilateral SkKK grubunu oluşturdu. Progresif KK’li hastaların her iki gözüne ait preklinik evre verileri bilateral subklinik grup verilerine dahil edildi. Bilateral subklinik grupta yer alan hastaların her iki gözünde şüpheli tomografi ve topografi bulguları vardı ve bir ila üç yıl süreli izlem süresinde tek ya da her iki gözde KK progrese olmuştu. Bir gözüne klinik KK tanısı konan ve diğer gözünde klinik KK tanısı konabilecek düzeyde biyomikroskobi bulgusu veya topografi bulgusu saptanmayanlar ünilateral SkKK alt grubuna dahil edildi. Pentacam parametrelerinin ortalamaları ile KK ve SkKK olguları arasındaki farklar Tablo 1 ve Tablo 2’de gösterilmiştir.

Tüm SkKK’li gözler ile kontrol gözler arasında ortalama ve maksimum keratometri ve astigmatizma açısından anlamlı fark bulunamadı (p≥0,07, Kruskal-Wallis testi). Bununla birlikte, diğer tüm değerler analiz edilen gruplar arasında anlamlı düzeyde farklıydı (Tablo 2).

Bilateral SkKK gözler, klinik KK hastaların diğer gözleri ile karşılaştırıldığında kornea kalınlığı değişkenlerinde anlamlı fark görüldü (p<0,01, Mann-Whitney U testi). Kornea hacmi (KH 3-7) değerleri, bilateral SkKK grubunda, ünilateral KK gruplarına göre daha düşük dağılım gösterdi (p<0,01, Kruskal-Wallis testi). Bununla birlikte, diğer tanı değişkenleri açısından gruplar arasında anlamlı fark yoktu.

Klinik KK ve diğer gruplar arasında yapılan ikili karşılaştırmalarda şu anlamlı sonuçlar bulundu: KK ve normal gözlerin karşılaştırması: Tüm değişkenler (p<0,01, Mann-Whitney U testi); KK göz ile hastanın diğer gözünün karşılaştırması: KH7 ve en ince noktanın apeksten mutlak uzaklığı hariç tüm değişkenler ve KK ile bilateral SkKK gözlerin karşılaştırması: Düz keratometri, astigmatizma ve hacim değerleri dışındaki tüm değişkenlerde anlamlı düzeyde fark olduğu bulundu.

İşletim Karakteristik Eğrisi Analizi

SkKK’li hastaların diğer gözlerini, kontrol gözlerden ayırt ederken D değeri en yüksek AUC (0,904) değerine sahipti. Bunu posterior elevasyon (0,887) değeri izledi (Tablo 3).

Bilateral SkKK gözler ile kontrol gözlerin ayrımında, çoğu parametrenin yüksek AUC değerlerine sahip olduğu görüldü (Tablo 3); ancak, kornea kalınlığı ve hacim parametrelerinin AUC değerleri diğer gruplardan daha yüksekti.

Klinik KK ve normal kontrol grupları arasında, karakteristik parametrelerin çoğunun tanısal etkinliği, mükemmel ayrıcılık kapasitelerini gösterir şekilde, anlamlı düzeyde arttı (her biri için AUC>0,9). Bununla birlikte, en ince noktada posterior elevasyon, genel D değeri ve Kİ, en yüksek AUC değerlerine sahipti (Tablo 3).

Tüm çalışma gruplarının ROC analizinden elde edilen ana etkili Pentacam parametreleri için kesim noktaları, duyarlılık ve özgüllük değerleri Tablo 4’te gösterilmiştir.

Şekil 1 subklinik ve klinik KK saptamak için daha yüksek tahmin doğruluğa sahip ana etkili Pentacam parametrelerine ait işlem karakteristik eğrilerinin grafiklerini göstermektedir.

Tartışma

Primer KK’nin patogenezi net olarak bilinmemektedir. Literatürden bilindiği üzere, KK çoğunlukla bilateral olarak ortaya çıkar, ancak başlangıçta sadece bir göz etkilenmiş olabilir. Ayrıca, etkilenmeyen diğer gözlerin yaklaşık %50’sinde 16 yıl içinde KK gelişeceği bilinmektedir. Li ve ark.⁹ tarafından yapılan bir çalışmada ünilateral KK’li hastaların klinik olarak normal olan diğer gözlerinin üçte birinden fazlasında 8 yıllık izlem süresince belirgin KK geliştiği bildirilmiştir. Birçok çalışmada farklı etnik popülasyonlarda Pentacam cihazı ile KK’nin erken taraması ve tanısı araştırılmıştır.^{16,17,18,19,20,21,22,25,26,27,28,29,30,31} Sonuçlar farklı popülasyonlarda ırk, coğrafi konum ve çalışmaya dahil edilen örnek sayısına bağlı olarak değişiklik göstermiştir (Tablo 5).

Bu gibi çalışmaların çoğu, subklinik/forme fruste KK (erken evre) tanısı için kullanılan kriterler açısından farklılık göstermektedir.^{16,17,18,19,20,21}

Bu çalışmanın amacı, KK’li hastaların klinik olarak normal diğer gözleri ve bilateral KK’den şüphelenilen hastalarda belirgin olmayan morfolojik değişikliklerin özelliklerini tanımlamak ve karşılaştırmaktı. Çalışmamızda subklinik gözlerde klinik KK bulgusu yoktu, ancak asimetrik papyon ve fokal veya inferior dikleşme paterni şeklinde normal olmayan topografik özellikler vardı. Scheimpflug kamera Kİ’lere göre bu gözler normal olarak kategorize edilmektedir (sistem değeri “0”). Ancak, bu gözlerin değerlendirilmesi özellikle refraktif cerrahiye aday olan hastalarda riskli korneaların belirlenmesine yardımcı olabilir.

Bu çalışmada analiz edilen tüm gruplar arasında en belirleyici indeks D değeriydi ve en yüksek AUC değerine sahipti. Bunu posterior ve anterior elevasyon değerleri izledi. KK’yi kontrolden ayırt etmede kullanılacak D değeri için en iyi kesim değerinin 1,83 SD olduğu saptandı. Bu değerde duyarlılık %100 ve özgüllük %96,0 idi. Öte yandan, bilateral şüpheli KK’yi normal gözlerden ayırt etmede D değeri için en iyi kesim değeri %96,7 duyarlılık ve %79 özgüllük gösteren 1,73 SD idi. Ünilateral KK’li hastaların diğer gözlerini normal gözlerden ayırırken, D değeri için en iyi kesim değeri 1,59 olarak hesaplandı. Bu değerde mükemmel duyarlılık (%95,5) ve sınırlı düzeyde özgüllük (%73,7) elde edildi.

D değeri, keratometrik, pakimetrik, pakimetrik progresyon ve arka elevasyon parametrelerinden oluşan bir kombinasyon parametresidir. Muftuoglu ve ark.¹⁸, keratometrik, pakimetrik (progresyon indeksleri dahil) ve posterior elevasyon indeksleri arasında D değerinin, KK ve SkKK gözleri kontrol gözlerden ayırt etmede en iyi AUC değerlerine sahip olduğunu göstermiştir. KK gözleri kontrol gözlerden ayırt etmede kullanılacak D değeri için en iyi kesim değerinin 2,1 SD olduğunu ve bu değerde %100 duyarlılık ve %100 özgüllük elde edildiğini bildirmişlerdir. Bu sonuç, yeni D indeksinin tek bir parametre olarak KK tanısında değerli olabileceğini düşündürmektedir. Öte yandan, SkKK normal gözlerden ayırt etmede D değeri için en iyi kesme değeri 1,3 SD idi. Bu değerde sınırlı duyarlılık (%60) ve yüksek özgüllük (%90) elde edilmektedir.

Bir başka çalışma popülasyonunda, Pentacam’ın şüpheli gözler için genel D değeri kesim değeri, kendi keratokonik örneklemleri için optimal olan >1,61 idi.²⁰ Özgüllükten ödün vererek duyarlılığı en üst düzeye çıkarmak için şüpheli bir D değeri (>1,6 SD) pozitif olarak belirleyerek, refraktif cerrahiye aday hastaların preoperatif değerlendirilmesinde subklinik bir KK olgusunu atlamak yerine normal bir korneayı ektatik olarak işaretlemeyi tercih etmişlerdir.

Çalışmamızda D değerinin KK, SkKK ve sağlıklı gruplarda anlamlı olarak farklı olduğu bulundu; bu sonuçlar diğer çalışmaların sonuçları ile oldukça benzerdir.^18,20,21 Ancak çalışmamıza, kesin KK tanısı olan hastalardan sadece hastalık şiddeti en hafif olan hastalar dahil edildi.

de Sanctis ve ark.²⁵ tarafından bildirilen sonuçlara uyumlu olarak, SkKK ve kontrol gözler arasında en karakteristik parametre posterior elevasyondu. Çalışmalarında, SkKK gözlerin kontrol gözlerden ayırt edilmesinde posterior elevasyonun tahmin doğruluğu yüksek bulunmuş olup (AUC=0,93) ve optimum kesim değeri %68 duyarlılık ve %90,8 özgüllük ile 29 µm olarak bildirilmiştir. Kullanılan cihazın nokta belirleme yöntemindeki farktan dolayı, Du ve ark.²⁶ tarafından yapılan çalışmada posterior elevasyon için kesim değeri çok daha küçük (7,5 µm) ancak duyarlılık (%70,7) ve özgüllük (%93,8) benzer bulunmuştur. Bizim çalışmamızda, analiz edilen çalışma gruplarında anterior ve posterior elevasyonlar anlamlı düzeyde farklı bulundu, ancak özellikle KK grubunda elde edilen değerler diğer çalışmalarda bildirilenler değerlerden çok daha düşüktü (Tablo 5). Bunun nedeni daha yeni yazılımların kullanılmış olması olabilir. Ayrıca çalışmamıza BFS’den 8 mm mesafedeki en ince noktanın elevasyon indeksleri kullanılmıştır. Uçakhan ve ark.¹⁷ SkKK ile normal gözlerin karşılaştırılmasında Pentacam parametrelerini değerlendirmiştir. SkKK’yi KK olmayan diğer göz olarak tanımlamışlar ve korneal kalınlık dağılım indekslerinin ve posterior elevasyonun SkKK’li gözlerin belirlenmesinde ön eğrilik verisine göre daha yararlı olduğunu bulmuşlardır. Ayrıca anterior/posterior elevasyon depresyon farkını da değerlendirmiş ve en güçlü ayırıcı faktörün posterior elevasyon farkı olduğunu ve bunu anterior elevasyon depresyonunun izlediğini ileri sürmüşlerdir. Villavicencio ve ark.’nın¹³ tarafından önerilen anterior ve posterior elevasyon farkı değerleri Pentacam’in BAD yazılımında mevcuttur. Gelişmiş BFS ile saptanan anterior ve posterior korneal elevasyon farkları, KK tanısı için konvansiyonel BFS ile belirlenen anterior ve posterior korneal elevasyon miktarlarından daha kesin bilgi verebilir.^{17,18,19,25,26,27,28,29,30}

Kamiya ve ark.³⁰ Japonlarda anterior ve posterior elevasyon ölçümlerinin KK’nin erken evrelerinde daha yüksek doğruluk derecesine sahip olduğunu gözlemlemişler ve bu nedenle, elevasyon ve elevasyon farkı ölçümlerinin erken KK’de tanısal doğruluğu geliştirmek için yararlı olabileceği sonucuna varmışlardır. Posterior elevasyon (0,980) ve anterior elevasyonun (0,977) en yüksek AUROC değerlerini verdiğini bildirmişlerdir. Kamiya ve ark.³⁰ tarafından bildirilen bu sonuçlar, bizim çalışmamızda elde edilen indekslerin AUROC değerlerine oldukça benzerdir.

Pinero ve ark.¹⁶ subklinik, erken veya orta KK’li gözlerde pakimetrik değerlerin giderek azaldığını bildirmiştir (p<0,01). Orta şiddette KK grubunda kornea hacmi subklinik ve hafif KK gruplarına göre anlamlı olarak daha düşük bulunmuştur ve bu bulgu KK’nin erken evrelerinde doku kaybı olmaksızın kornea hacminin yeniden dağılım gösterdiği şeklinde açıklanmıştır. Tartışıldığı gibi, SkKK’li veya KK gözler ile normal gözler arasında merkezi kornea kalınlığı, en ince kornea kalınlığı, KH3, KH5 ve KH7’de anlamlı farklar olduğunu bulduk.

Ek olarak, bizim çalışmamızda bilateral SkKK grubunda, kornea kalınlığı parametreleri ve kornea hacmi (KH3-7) değerleri, klinik KK’li gözlerin diğer gözlerine kıyasla daha düşük dağılım gösterdi ve bu parametreler normal gözlerle karşılaştırıldığında diğer göz grubundan daha yüksek tahmin doğruluğuna sahipti. Bu bulgu, düşük pakimetrik değerlere sahip subklinik gözlerde progresyona daha eğilimli olduğu şeklinde açıklanabilir. Bae ve ark.¹⁹ tarafından Pentacam kullanılarak yapılan bir çalışmada, ünilateral KK’li Asyalı hastaların diğer gözlerinde topografik ve tomografik değişiklikler normal gözlerle karşılaştırılmıştır. Önceki araştırmalar gerçek ünilateral KK’nin çok nadir olduğunu göstermektedir, bu nedenle normal diğer göz, SkKK’nin en hafif şekli için ideal bir model olabilir. Bea ve ark.¹⁹, ünilateral KK’li hastaların diğer gözlerinde Pentacam algılama programı ile saptanamayan çeşitli parametrelerdeki farklılıklar olduğunu bildirmiştir. ROC eğrisi analizi yaptıkları çalışmalarında, diğer gözlerin normal gözlerden ayırt edilmesinde en iyi parametrelerin keratometrik asimetri ve topometrik indeks olduğunu, bunu posterior ve anterior kornea yüzeyinde elevasyon farklarının izlediğini buldular. Bizim çalışmamızda, ön yüzeye ait Pentacam kaynaklı topometrik indekslerden, yüzey varyans indeksi, yükseklik desantrasyon indeksi ve Kİ, SkKK’yi teşhis etmek için en duyarlı ve özgül kriterlerdi. Bu bulgular, daha önce yapılmış bazı çalışmalarda elde edilen sonuçlara benzerdir.^21,22

Çalışmamızda, bilateral şüpheli gözlerde ve ünilateral KK’li hastaların diğer gözlerinde, topografik elevasyon, pakimetri ve topometrik değerlerinin kontrol gözlerden elde edilen değerlere kıyasla anlamlı derecede yüksek olduğu bulunmuştur. Ayrıca klinik olarak KK’li gözlere göre tüm SkKK’li gözlerde korneal topografi ve tomografi sonuçlarının orantısal olarak daha düşük olduğunu saptadık. Bilateral şüpheli gözler, ünilateral KK’li hastaların diğer gözleri ile karşılaştırıldığında, birinci alt gruptaki gözlerde ikinci gurba göre kornea dokusunda daha fazla değişiklik olduğunu bulduk. Analiz edilen tomografik ve topografik parametrelerin duyarlılığı ve özgüllüğü, birinci alt grupta, kontrol gözlerinden elde edilen değerlerle karşılaştırıldığında, ünilateral KK’li hastaların diğer gözlerine göre anlamlı olarak daha yüksekti.

Bu çalışmanın kısıtlı olduğu bazı yönleri vardır. Çalışma grubunda kadınlara göre daha yüksek oranda erkek olgu yer almaktadır. Çalışma popülasyonunda daha fazla erkek olgu bulunması, yazarların erkek/kadın insidansı açısından keratokonik hastalarda edindikleri klinik deneyimleri ve KK insidansı çalışmaları ile tutarlıdır ve bu nedenle bu çalışmanın sonuçlarını etkilemesi beklenmemektedir.^22,31

Sonuç

Sonuç olarak, bu çalışma BAD D değeri, anterior ve posterior elevasyon ve elevasyon farkı, pakimetri progresyon indeksi, yüzey varyans indeksi, yükseklik desantrasyon indeksi ve Kİ gibi birçok Pentecam parametresinin KK’nin normal kornealardan ayırt edilmesinde çok etkili olduğunu olduğunu göstermiştir. Bu çalışma, farklı popülasyonda subklinik keratokonik gözlerin değerlendirilmesi için Scheimpflug görüntülemenin yararlı bir yöntem olduğunu bildiren diğer çalışmaları desteklemektedir ve tek başına hiçbir parametrenin normal korneayı hastalık şüphesi olan gözlerden ayırt etmek için yeterli olmadığı sonucuna katılmıştır çünkü araştırılan parametreler normal ve patolojik kornealarda bir miktar örtüşme göstermektedir. Daha fazla sayıda hasta ve uygun klinik popülasyondan oluşan kontroller ile yapılacak korneal biyomekanik ve dalga cephesi aberasyonlarının eş zamanlı değerlendirildiği daha ileri çalışmalar, beyaz ırkta KK’nin erken tanısı için yararlı olacaktır.

Etik

Etik Kurul Onayı: Çalışma Zarifa Aliyeva Ulusal Oftalmoloji Merkezi yerel etik kurulu tarafından onaylandı ve çalışmada Helsinki Bildirgesi ilkelerine bağlı kalındı.

Hasta Onayı: Alınmıştır.

Hakem Değerlendirmesi: Editörler kurulu dışında olan kişiler tarafından değerlendirilmiştir.

Yazarlık Katkıları

Konsept: Samira Huseynli, Farah Abdulaliyeva, Dizayn: Samira Huseynli, Farah Abdulaliyeva, Veri Toplama veya İşleme: Samira Huseynli, Farah Abdulaliyeva, Analiz veya Yorumlama: Samira Huseynli, Literatür Arama: Samira Huseynli, Farah Abdulaliyeva, Yazan: Samira Huseynli.

Çıkar Çatışması: Yazarlar tarafından çıkar çatışması bildirilmemiştir.

Finansal Destek: Yazarlar tarafından finansal destek almadıkları bildirilmiştir.