ÖZET

Sonuç:

RVDT’na bağlı maküla ödeminde İVTA ve İVB enjeksiyonu sonrası EDGK’nde artış olmakla birlikte, artış oranları bakımından aralarında fark olmadığı sonucuna vardık.

Bulgular:

Enjeksiyon öncesi EDGK İVTA grupta 0.87±0.56, İVB grupta 1.35±0.99 idi, fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0.059). İVTA grubunda EDGK enjeksiyon sonrası 1.hafta, 1.ay ve 3.ayda sırasıyla 0.66±0.35, 0.57±0.62 ve 0.56±0.62 olarak ölçüldü ve enjeksiyon öncesine göre istatistiksel olarak anlamlı artış olduğu saptandı (sırasıyla p=0.020, p=0.001 ve p=0.001). EDGK İVB grubunda enjeksiyon sonrası 1.hafta, 1.ay ve 3.ayda sırasıyla 1.08±0.88, 0.91±0.76 ve 1.01±0.88 olarak ölçüldü. İVB grubunda EDGK’nde 1.haftada istatistiksel olarak anlamlı artış tespit edilmezken, 1.ay ve 3.ayda anlamlı artış olduğu tespit edildi (sırasıyla p=0.056, p=0.010 ve p=0.045). EDGK değişimleri bakımından 1.hafta, 1.ay ve 3.ayda gruplar arasında anlamlı fark tespit edilmedi (sırasıyla p=0.649, p=0.476 ve p=0.209).

Yöntem:

RVDT’na bağlı maküla ödemi gelişen toplam 24 hastanın 12’sine 4 mg/0,1 ml İVTA (İVTA grup), 12’sine 1.25 mg/0.05 ml İVB (İVB grup) enjeksiyonu yapıldı. Enjeksiyon öncesi, enjeksiyon sonrası 1.hafta, 1.ay ve 3.ayda ölçülen en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EDGK) logMAR’a dönüştürüldü. Enjeksiyondan önceki değer sonraki değerden çıkarılarak EDGK değişimi hesaplandı. Gruplar 1.hafta, 1.ay ve 3.aydaki EDGK değişimleri bakımından karşılaştırıldı.

Amaç:

Retina ven dal tıkanıklığı (RVDT)’na bağlı maküla ödeminin tedavisinde intravitreal triamsinolon asetonid (İVTA) ve intravitreal bevacizumab (İVB)’ın görme keskinliği üzerine olan etkisini karşılaştırmak.