2020 Issue 4 at a Glance:
This issue of our journal includes 6 original studies, a review, and 4 case reports on various topics.
In their study entitled “Five-Year Long-Term Results of Standard Collagen Cross-Linking Therapy in Patients with Keratoconus”, Taşçı et al. evaluated 37 eyes with keratoconus that underwent corneal collagen cross-linking (CCL) treatment and were followed up for at least 5 years and observed increased corrected and uncorrected visual acuity at 1 and 5 years, decreased astigmatism values, reductions in steep and apex keratometry values, and significant improvements in higher-order and spherical aberrations at 5 years. As a result, the authors emphasized that in the long term, CCL therapy largely halted the disease, led to reduction of symptoms, and should be used as first-line treatment, especially in patients with progression (see pages 200-205).
Microbial keratitis occurs after penetrating keratoplasty at a frequency of 1.8-12.1% and can lead to graft failure and vision loss. Risk factors include the presence of loose sutures, retained sutures, and topical steroid use. In a study by Özalp et al. entitled “Distribution of Microbial Keratitis After Penetrating Keratoplasty According to Early and Late Postoperative Periods”, the records of 36 patients were retrospectively examined and it was determined that 55.5% of the keratitis cases were bacterial, 41.7% were viral, and 1 was fungal. Staphylococcus was the most common causative agent. Gram-positive bacteria were more common in cases that occured within the first postoperative year, whereas gram-negative and viral infections in the late postoperative period were attributed to prolonged topical corticosteroid use (see pages 206-210).
In their original study entitled “Evaluation of Retinal Ganglion Cell Layer Thickness in the Early Period After Femtosecond LASIK Surgery”, Özülken and İlhan reported that retinal ganglion cell thickness, peripapillary retinal nerve fiber thickness, and central macular thickness measured using spectral domain optical coherence tomography (OCT) in the right eyes of 40 patients did not differ at postoperative 1 hour and 3 weeks compared to preoperative values (see pages 211-215).
Ulhaq’s study entitled “The Association Between Genetic Polymorphisms in Estrogen Receptor Genes and the Risk of Ocular Disease: A Meta-Analysis” included 5 studies that met the study criteria and showed that of 9 single nucleotide polymorphisms in the ESR1 and ESR2 genes, the ESR2 rs1256031 gene polymorphism had a protective effect against ocular disease (odds ratio: 0.55, 95% confidence interval: 0.41-0.74, p<0.001) (see pages 216-220).
Graves’ disease is characterized by hyperthyroidism, diffuse goiter, ophthalmopathy, and occasionally dermopathy. In a study entitled “Evaluation of the Effect of Proptosis on Choroidal Thickness in Graves’ Ophthalmopathy”, Yıldırım et al. compared choroidal thicknesses measured at the fovea and 6 points at 500-µm intervals from the fovea using Cirrus HD-OCT in 50 patients with proptosis (n=25) and without proptosis (n=25) and 25 healthy individuals and found no significant differences between the groups. Although choroidal thicknesses were found to be significantly lower in patients with active disease compared to patients with inactive disease and healthy controls, a relationship could not be demonstrated in multiple linear regression analysis (see pages 221-227).
Optical coherence tomography angiography (OCTA) is a non-invasive, fluorescein-free imaging device that enables rapid measurement and three-dimensional evaluation of the microvascular structures of the retina and choroid. İçel et al. conducted a study entitled “Evaluation of the Optic Disc and Macula in Healthy Children Using Optical Coherence Tomography Angiography” in which they obtained OCT and OCTA measurements from 146 healthy children between the ages of 6 and 16 years with the aim of creating a normative database. No relationship could be demonstrated between OCTA parameters, spherical equivalent, and axial length (see pages 228-233).
In the review selected for this issue, “Update on Contact Lens Treatment of Keratoconus”, Şengör and Aydın Kurna provide readers with a detailed overview of soft and rigid gas-permeable lenses, hybrid and scleral contact lenses, and personalized lenses used in the treatment of keratoconus, fitting characteristics, and common problems and their solutions, accompanied by the literature (see pages 234-244).
Aksay et al. present a case report entitled “Intrauterine Cataract Diagnosis and Follow-up”, in which a fetus diagnosed as having congenital cataract at 21 weeks’ gestation and subsequently medically aborted underwent whole exome sequencing analysis and was found to be a homozygous carrier of a previously unreported variant (c755A>G [P.Lys252Arg]) of the CRYBB1 gene, which is associated with congenital cataract. The mother and father were also found to be heterozygous carriers, thereby establishing a diagnosis of isolated autosomal recessive congenital cataract (see pages 245-247).
In a case report by İpek et al. entitled “Unilateral Acute Macular Toxoplasmic Chorioretinitis Associated with White Dot-Like Choroidal Involvement Demonstrated on İndocyanine Green Angiography” a 9-year-old boy who presented with impaired vision in the right eye was found to have an active chorioretinitis lesion, indocyanine green angiography revealed numerous hypocyanescent dots, dark spots were detected on the OCTA choriocapillaris slab, and blood tests revealed positive Toxoplasma gondii serology. The patient was successfully treated with oral trimethoprim-sulfamethoxazole, azithromycin, and steroid therapy (see pages 248-251).
In another case report entitled “X-Linked Retinoschisis in Females in a Consanguineous Family: A Rare Entity”, Önen et al. discuss in detail the fundus examination, angiography, OCT, and electroretinogram findings of 3 girls who were daughters of consanguineous parents and were diagnosed as having X-linked juvenile retinoschisis (see pages 252-254).
Finally, Güngör Kobat et al. in “Iodine-Induced Retinopathy: A Case Report” describe a 39-year-old man who presented 2 weeks after the onset of sudden vision loss and was found to have diffuse hypopigmented and hyperpigmented foci in the retina and macula, widespread window defects on angiography, hyperreflective deposits on the retinal pigment epithelium on OCT, and prolonged p100 wave latencies in visual-evoked potential testing. When questioned, the patient reported that he attempted to commit suicide approximately 20 days earlier by consuming an estimated 200 mL of a slightly diluted iodine solution in the salt factory where he worked. He was diagnosed as having iodine-induced retinopathy and given vitamin B and micronutrient supplementation (see pages 255-257).
We hope that you will find the articles featured in this issue interesting and enjoyable to read.
Bir bakışta 2020 yılı 4. sayı;
Dergimizin bu sayısında, farklı konuları içeren güncel 6 özgün araştırma, 1 derleme ve 4 olgu sunumu yer almaktadır.
Taşçı ve ark.’nın “Keratokonus Hastalarına Uygulanan Standart Kollajen Çapraz Bağlama Tedavisinin Beş Yıllık Uzun Dönem Sonuçları” başlıklı çalışmalarında kornea kollajen çapraz bağlama (KÇB) tedavisi uygulanan ve en az 5 yıl takip edilen 37 keratokonuslu gözde 1. ve 5. yıllarda düzeltilmiş ve düzeltilmemiş görme keskinliğinde artış, astigmatizma değerlerinde azalma, dik ve apeks keratometri değerlerinde azalma ve 5. yılın sonunda yüksek sıralı ve sferik aberasyonda belirgin düzelme izlenmiştir. Sonuç olarak yazarlar, KÇB tedavisinin uzun dönemde hastalığı büyük oranda durdurduğunu, bulgularda düzelmeye yol açtığını ve özellikle ilerleme gösteren olgularda ilk yapılması gereken tedavi olduğunu vurgulamışlardır (bakınız sayfa 200-205).
Penetran keratoplasti sonrası %1,8-12,1 oranında görülen mikrobiyal keratit greft yetmezliği ve görme kaybına yol açabilmektedir. Gevşek sütür varlığı, sütürlerin gereğinden fazla kalması ve topikal steroid kullanımı risk faktörleri arasındadır. Özalp ve ark.’nın “Penetran Keratoplasti Sonrası Gelişen Mikrobiyal Keratitlerin Erken ve Geç Postoperatif Döneme Göre Dağılımı” başlıklı çalışmalarında 36 hastanın dosyaları retrospektif olarak incelenmiş ve %55,5’ine bakteriyel, %41,7’sine viral ve 1 hastaya fungal keratit tanısı konulmuştur. En sık görülen etken Staphylococcus olarak saptanmıştır. Gram-pozitif bakteriler özellikle ilk 1 sene içinde görülürken, geç dönemde ortaya çıkan gram-negatif ve viral kaynaklı enfeksiyonların uzamış topikal kortikosteroid kullanımına bağlı olduğu bildirilmiştir (bakınız sayfa 206-210).
Özülken ve İlhan “Femtosaniye Lazer Destekli LASIK Cerrahisi Sonrası Erken Dönemde Retinal Ganglion Hücre Tabakası Kalınlığının Değerlendirilmesi” başlıklı özgün araştırmalarında çalışmaya dahil ettikleri 40 hastanın sağ gözlerinden spektral domain-optik koherens tomografi ile ölçtükleri retina ganglion hücre kalınlığı, peripapiller retina sinir lifi kalınlığı ve santral maküla kalınlığının postoperatif 1. saat ve 3. haftada cerrahi öncesine göre farklılık göstermediğini bildirmişlerdir (bakınız sayfa 211-215).
Ulhaq’ın “Östrojen Reseptör Genlerinde İzlenen Genetik Polimorfizmler ile Oküler Hastalık Riski Arasındaki İlişki: Bir Meta-Analiz” başlıklı araştırmasında kriterlere uyan 5 çalışma değerlendirme kapsamına alınmış ve ESR1 ve ESR2 genlerindeki 9 tek nükleotid polimorfizm arasından ESR2 rs1256031 gen polimorfizminin oküler hastalıklara karşı koruyucu etkisinin olduğu gösterilmiştir (olasılık oranı 0,55, %95 güven aralığı: 0,41-0,74, p<0,001) (bakınız sayfa 216-220).
Graves hastalığı hipertiroidizm, diffüz guatr, oftalmopati ve nadiren dermopati ile karakterizedir. Yıldırım ve ark.’nın “Graves Oftalmopatide Proptozisin Koroid Kalınlığı Üzerine Etkisinin Değerlendirilmesi” başlıklı araştırmasında proptozisi olan (n=25) ve olmayan (n=25) toplam 50 hastanın Cirrus HD-OKT cihazı ile alınan subfoveal koroid kalınlığı ve foveadan 500 mikron aralıklarla 6 noktada ölçülen koroid kalınlıkları 25 sağlıklı bireyle karşılaştırılmış ve gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır. Aktif hastalarda koroid kalınlıkları inaktif ve sağlıklı kontrollere göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulunsa da çoklu lineer regresyon analizi ile ilişki gösterilememiştir (bakınız sayfa 221-227).
Optik koherens tomografi anjiyografi (OKTA) retina ve koroidin mikrovasküler yapısını 3 boyutlu olarak değerlendiren, girişimsel olmayan, floresein gerektirmeyen ve kısa sürede ölçüm alan bir görüntüleme cihazıdır. İçel ve ark.’nın “Sağlıklı Çocuklarda Optik Disk ve Makülanın Optik Koherens Tomografi Anjiyografi ile Değerlendirilmesi” başlıklı özgün araştırmalarında yaşları 6-16 yıl arasında değişen 146 sağlıklı çocuğun OKT ve OKTA ölçümleri alınarak normatif bir veri tabanı oluşturulmaya çalışılmıştır. OKTA parametreleri, sferik eşdeğer ve aksiyel uzunluk arasında herhangi bir ilişki gösterilememiştir (bakınız sayfa 228-233).
Bu sayı için seçtiğimiz “Keratokonusta Kontakt Lens Tedavisine Güncel Bakış” başlıklı derlemede Şengör ve Aydın Kurna, keratokonus tedavisinde kullanılan yumuşak ve rijid gaz-geçirgen lensleri, hibrit ve skleral kontakt lensleri, kişiye özel lensleri, uygulama özelliklerini, karşılaşılan problemleri ve çözümlerini bilimsel literatür eşliğinde ayrıntılı olarak okuyucuya aktarmışlardır (bakınız sayfa 234-244).
Aksay ve ark.’nın “Anne Karnında Katarakt Tanısı Konması ve Takibi” başlıklı olgu sunumunda in-utero 21 haftalıkken ultrasonografide konjenital katarakt tanısı konulan ve medikal abortus yapılan bir fetüste tüm ekzom dizi analizinde, konjenital kataraktla ilişkili CRYBB1 geninde, daha önce gösterilmemiş bir varyant (c755A>G[P.Lys252Arg]) homozigot olarak saptanmıştır. Anne ve babada heterozigot saptanması üzerine izole otozomal resesif konjenital katarakt tanısı konulmuştur (bakınız sayfa 245-247).
İpek ve ark.’nın “İndosiyanin Yeşil Anjiyografi ile Gözlenen Beyaz Nokta Benzeri Koroid Tutulumu ile Seyreden Tek Taraflı Akut Maküler Toksoplazma Koryoretiniti” başlıklı olgu sunumunda sağ gözünde görme azlığı ile başvuran 9 yaşındaki bir erkek çocukta aktif koryoretinit odağı, indosiyanin yeşil anjiyografide lezyon etrafında çok sayıda hiposiyanesan nokta ve OKTA koryokapillaris kesitinde siyah nokta şeklinde defektler saptanmış ve yapılan kan tetkiklerinde Toxoplasma gondii serolojisi pozitif bulunmuştur. Tedavisi oral trimetoprim-sülfametoksazol, azitromisin ve steroid ile başarılı bir şekilde yapılmıştır (bakınız sayfa 248-251).
Önen ve ark. “Akraba Evliliği Olan Ailede Kız Çocuklarında X’e Bağlı Retinoskizis: Nadir Bir Antite” başlıklı olgu sunumlarında akraba evliliği mevcut anne ve babanın X’e bağlı jüvenil retinoskizis tanısı konulan 3 kız çocuğunun fundus muayenesi, anjiyografi, OKT ve elektroretinografi bulgularını literatür eşliğinde ayrıntılı olarak tartışmışlardır (bakınız sayfa 252-254).
Son olarak, Güngör Kobat ve ark.’nın “İyot ile İlişkili Retinopati: Olgu Sunumu” başlıklı çalışmasında 2 hafta önce başlayan ani görme kaybı olan 39 yaşında erkek hastada retinada ve makülada yaygın hipopigmente ve hiperpigmente odaklar, anjiyografide yaygın pencere defektleri, OKT’de retina pigment epitel üzerinde hiperreflektif birikintiler ve görsel uyarılmış potansiyeller testinde uzamış p100 dalga latansları saptanmış ve yaklaşık 20 gün önce çalıştığı tuz fabrikasında intihar amaçlı yaklaşık 200 mL hafif seyreltilmiş iyot tükettiği öğrenilmiştir. Hastaya iyotla ilişkili retinopati tanısıyla B vitamini ve mikronütrisyon takviyesi verilmiştir (bakınız sayfa 255-257).
Bu sayımızda yayınlanan makalelerin ilginizi çekeceğini ve okumaktan keyif alacağınızı umuyoruz.
Saygı ve Sevgilerimizle,
