2021 Issue 3 at a Glance:
Dear colleagues,
This issue of our journal includes 6 original research articles, 1 review, and 5 case reports that we hope you will read with interest.
Hematopoietic stem cell transplantation (HSCT) is the main treatment for malignant and benign hematological diseases such as thalassemia major, aplastic anemia, leukemia, and metabolic diseases such as Hurler syndrome. Graft-versus-host disease (GVHD) is a clinical disease with multiple organ and system involvement that occurs due to donor-derived T-cells recognizing host antigens as foreign. Ocular involvement can occur as a clinical manifestation of GVHD and is known as ocular GVHD. Kızıltunç et al. retrospectively reviewed the medical records of 218 pediatric patients who underwent allogeneic HSCT and determined that 51 (23.4%) of these patients developed GVHD. Four of the patients died during follow-up. Of the 47 patients who continued follow-up, chronic ocular GVHD was detected in 63.8%, and 4 patients with a median follow-up of 12.1 months were treated with topical cyclosporine-A due to severe dry eye findings. Two patients showed significant improvement in severe dry eye findings, while treatment was discontinued in one patient due to drug side effects. The authors emphasized that chronic ocular GVHD is a common finding of post-HSCT GVHD in children; therefore, patients should be examined periodically for dry eye. (See pages 134-138)
Subaşı et al. conducted a study investigating the effects and safety of cataract surgery combined with ab interno gelatin microstent (XEN 45 Gel Stent; Aquesys Inc, Aliso Viejo, CA, USA) implantation to reduce intraocular pressure (IOP) in open-angle glaucoma (OAG). They retrospectively evaluated data pertaining to 30 eyes of 25 patients who underwent this procedure performed by the same surgeon. Preoperative IOP decreased from 20.37±4.80 mmHg using a mean of 3.07±1.04 drugs to 14.83±1.91 mmHg using a mean of 0.94±1.11 drugs at 24 months (p=0.001 and p<0.001, respectively). At 24 months, 55.6% of the patients had IOP ≤18 mmHg without medication, 94.4% had IOP ≤18 mmHg with or without medication, and 61.1% had ≥20% IOP reduction from baseline. The authors concluded that XEN 45 implantation provided a significant reduction in IOP and drug use and improved visual acuity with high success and low complication rates during follow-up. (See pages 139-145)
In a study aiming to determine the causes of blindness among patients applying to the health board of a hospital serving the Southeastern Anatolia region of Turkey, Karahan and Demirtaş retrospectively analyzed the records of 340 individuals with bilateral vision loss among 3,234 patients who applied to the health board. Among these patients, 166 (48.8%) were female, 174 (51.2%) were male, and the mean age was 64.3±25.4 years. The most common causes of vision loss were cataract in 158 patients (23.2%), corneal opacity in 114 patients (16.98%), retinal dystrophy in 92 patients (13.5%), optic atrophy in 73 patients (10.7%), glaucoma in 65 patients (9.6%), and phthisis bulbi in 59 patients (8.7%). When evaluated according to age group, the most common causes of blindness were retinal dystrophy in patients aged <15 years (n=9, 4.5%) and 15-40 years (n=21, 40.4%), and cataract in those aged >40 years (n=72, 27.1%). Cataract (27.1%) and corneal opacities (18.4%) were most common in the >40 age group. (See pages 146-150)
Clinical assessment of fixation behavior can be used to predict visual performance in children. In preverbal children with strabismus, evaluation of binocular fixation pattern is a good option for determining fixation preference. Şekeroğlu et al. conducted a study investigating the relationship between fixation preference and macular function on pattern electroretinogram (pERG) in children with strabismus. The study included 11 children with strabismus who underwent ophthalmological examination including binocular fixation pattern test, best corrected visual acuity (BCVA), and pERG. Correlations were observed between BCVA and P50 and N95 amplitudes in the non-preferred eyes (p=0.023 and p=0.014) and between interocular differences in BCVA and P50 amplitude (r=0.688, p=0.019). This result highlights the need for further and larger studies to evaluate the relationship between fixation preference and the electrophysiological function of the macula. (See pages 151-155)
Bilgeç et al. analyzed the ophthalmological, neurootological, audiological, and vestibular data of 16 individuals with pseudoexfoliation syndrome (PES) (study group) and 17 healthy individuals (control group) and found that PES patients had elevated pure-tone thresholds and reduced superior and inferior vestibular nerve function. The authors concluded that among the systems involved in balance, both the visual and vestibular systems are affected in patients with PES. (See pages 156-160)
Kıyat et al. conducted a prospective cross-sectional study to determine the functional and anatomical results obtained with intravitreal aflibercept (IVA) therapy in eyes with newly diagnosed, untreated neovascular age-related macular degeneration (nvAMD) and to investigate the effect of initial lesion characteristics on treatment outcomes. Of the 139 eyes of 133 patients included in the study, all 139 eyes received 3 doses of IVA (group 1) and 62 of the eyes received 6 doses of IVA (group 2). Both groups had a statistically significant increase in mean BCVA with treatment (p<0.001 for both) and the proportion of eyes that showed complete response to treatment was 54.6% in group 1 and 58.0% in group 2. In addition to the successful functional and anatomical responses with 3 and 6 doses of IVA treatment in eyes with newly diagnosed and untreated nvAMD, it was noted that the presence of PED and especially serous PED were initial lesion characteristics that negatively affected treatment success. (See pages 161-168)
Fundus autofluorescence (FAF) is a noninvasive imaging method based on the principle of stimulating fluorophores with specific wavelengths and measuring the light they emit through barrier filters, and it has been embraced as a useful imaging method for explaining the pathophysiological mechanisms of retinal diseases, evaluating the risk of progression, and monitoring treatment outcomes. In this issue’s review, Keşkek and Şermet provide basic information about FAF imaging and convey to the readers the importance of its use in dry age-related macular degeneration (AMD) and in identifying eyes with a high risk of progression. (See pages 169-176)
Endogenous bacterial endophthalmitis (EBE) accounts for less than 10% of all cases of endophthalmitis. It occurs as a result of hematogenous microbial spread that infiltrates the eye by crossing the blood-ocular barrier. Corredores et al. describes the case of a young athlete with a history of recurrent skin and soft tissue infections (SSTI) who presented with secondary disseminated infection and bilateral methicillin-resistant Staphylococcus aureus (MRSA)-EE as a complication of a suture abscess in the pelvic region. The authors point out that rapid initiation of ophthalmological and systemic treatment provided early infection control and prevented irreversible consequences. (See pages 177-180)
Yazıcı et al. report a 75-year-old diabetic man who presented with a black wound on his left eyelids and severe periorbital pain after falling and hitting the left side of his face 4 days earlier. He had black, necrotic crust over the left upper and lower eyelids and partially necrotic oval lesions in the temporal and malar areas surrounded by erythematous skin that was firm and tender to the touch. In addition, the patient had proptosis, diffuse ophthalmoplegia, and central retinal artery occlusion suggesting deep orbital involvement. Computed tomography showed soft tissue abnormalities in the anterior orbit. The patient was successfully treated with subcutaneous debridement, antibiotic therapy, and metabolic support. The authors emphasized that periorbital necrotizing fasciitis should be differentiated from true bacterial invasion of the posterior orbit, which may require more aggressive treatments such as exenteration. (See pages 181-183)
Macular hole is characterized by a full-thickness defect in the retinal layers at the foveal center, and is an important cause of central vision loss. Although most macular holes are idiopathic, it is also a common complication in eyes with high myopia. Myopic macular holes are more difficult to repair with vitreoretinal surgery than idiopathic forms. Spontaneous closure is less common. Yüksel et al. report spontaneous macular hole closure by bridge formation after 66 months in a 51-year-old woman with degenerative myopia who was diagnosed with macular hole but refused surgical intervention. (See pages 184-187)
Menteş and Barış detected bilateral asymptomatic and quiescent type 1 neovascularizations (NV) on optical coherence tomography angiography (OCTA) in a 38-year-old man who presented with low vision in both eyes and had been diagnosed with Best vitelliform macular dystrophy (BVMD) 10 years earlier. They emphasized that OCTA is a noninvasive, easy, rapid, and reliable imaging method and is superior to other imaging methods in detecting NV lesions that occur secondary to BVMD, even if quiescent and asymptomatic. (See pages 188-191)
We hope that the articles featured in the third issue of this year will be of interest to you and will guide your medical practice.
Bir bakışta 2021 yılı 3. sayı:
Değerli meslektaşlarımız,
Dergimizin bu sayısında, ilgiyle okuyup yararlanacağınızı umduğumuz, güncel 6 özgün araştırma makalesi, 1 derleme ve 5 olgu sunumu yer almaktadır.
Hematopoetik kök hücre nakli (HKHN), talasemi majör, aplastik anemi, lösemi gibi malign ve benign hematolojik hastalıklar ve Hurler sendromu gibi metabolik hastalıklarda temel tedavidir. Graft versus host hastalığı (GVHH), donör kaynaklı T-hücrelerinin, konak antijenleri yabancı olarak tanıması nedeniyle gelişen, çoklu organ ve sistem tutulumu izlenen klinik bir hastalıktır. Oküler tutulum GVHH’nin klinik bulgusu olarak ortaya çıkabilir ve oküler GVHH olarak bilinir. Kızıltunç ve ark., tarafından allojenik HKHN yapılan 218 çocuk hastanın tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelenmiş, bu hastaların 51’inde (%23,4) GVHH tespit edilmiş ancak 4 hastanın takipleri sırasında kaybedilmesi nedeniyle toplam 47 hastanın takipleri devam ettirilmiş, hastaların %63,8’inde kronik oküler GVHH saptanmış ve 4 hastaya ortanca takip süresi 12,1 ay olmak üzere ciddi kuru göz bulguları nedeniyle topikal siklosporin-A tedavisi uygulanmıştır. İki hastada ciddi kuru göz bulgularında belirgin bir düzelme izlenirken, 1 hastada ilaç yan etkisi nedeniyle tedavinin kesilmesi gerekmiştir. Yazarlar tarafından, kronik oküler GVHH’nin, çocuklarda HKHN sonrası gelişen GVHH’nin sık izlenen bir bulgusu olduğu, bu nedenle, hastaların kuru göz açısından belirli aralıkla muayene edilmesi gerektiği vurgulanmıştır. (Bakınız sayfa 134-138)
Subaşı ve ark., açık açılı glokomda (AAG) katarakt cerrahisi ile birlikte ab interno jelatin mikrostent (XEN 45 Jel Stent; Aquesys Inc, Aliso Viejo, CA, ABD) cerrahisinin göz içi basıncını (GİB) azaltma etkisi ve güvenliğini araştırmak amaçlı çalışmalarında aynı cerrah tarafından bu teknik uygulanan 25 hastanın 30 gözüne ait verileri retrospektif olarak değerlendirmişler, GİB’nin ameliyat öncesi ortalama 3,07±1,04 ilaç kullanımı ile 20,37±4,80 mmHg’den 24 ayda ortalama 0,94±1,11 ilaç kullanımı ile 14,83±1,91 mmHg’ye düştüğünü (sırasıyla; p=0,001, p<0,001), hastaların %55,6’sında ilaçsız GİB’nin ≤18 mmHg, %94,4’ünde ilaçlı veya ilaçsız GİB’nin ≤18 mmHg olduğunu ve hastaların %61,1’inin 24. ayda başlangıca kıyasla ≥%20 GİB azalmasına ulaştığını tespit etmişlerdir. Çalışmanın sonucunda, XEN 45 implantasyonunun GİB ve ilaç kullanımında anlamlı azalma sağladığı ve izlem sırasında yüksek başarı ve düşük komplikasyon oranları ile görme keskinliğini iyileştirdiği belirtilmiştir. (Bakınız sayfa 139-145)
Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde hizmet veren bir hastanenin sağlık kuruluna başvuran hastalarda körlük nedenlerini ortaya koymayı amaçlayan Karahan ve Demirtaş’a ait çalışmada sağlık kuruluna başvuran 3.234 hasta arasından her iki gözünde de körlük düzeyinde görme kaybı olan 340 hastanın kayıtları geriye dönük olarak incelenmiş, bu hastaların 166’sının (%48,8) kadın, 174’ünün (%51,2) ise erkek, yaş ortalamasının ise 64,3±25,4 yıl olduğu, en sık rastlanan görme kaybı nedenlerinin; 158 (%23,2) hastada katarakt, 114 (%16,98) hastada korneal opasite, 92 (%13,5) hastada retinal distrofi, 73 (%10,7) hastada optik atrofi, 65 (%9,6) hastada glokom ve 59 (%8,7) hastada fitizik göz olduğu gösterilmiştir. Ayrıca yaş grubuna göre değerlendirme yapıldığında en sık körlük nedenlerinin <15 yaş (n=9, %4,5) ve 15-40 yaş (n=21, %40,4) grubundaki hastalarda retina distrofisi, >40 yaş (n=72, %27,1) hastalarda katarakt olduğu, katarakt (%27,1) ve kornea opasitelerine (%18,4) en sık >40 yaş grupta rastlandığı saptanmıştır. (Bakınız sayfa 146-150)
Çocuklarda görme performansının tahmininde fiksasyon davranışının klinik değerlendirmesi kullanılabilir. Şaşılığı olan konuşma dönemi öncesi çocuklarda, fiksasyon tercihini tahmin etmek için binoküler fiksasyon paterni değerlendirmesi iyi bir seçenektir. Şekeroğlu ve ark.’nın, şaşılığı olan çocuklarda fiksasyon tercihi ile patern elektroretinogramdaki (pERG) maküler fonksiyonun ilişkisini araştırmayı amaçladıkları çalışmalarına, şaşılığı olan 11 çocuk dahil edilmiş, tüm hastalara binoküler fiksasyon paterni testi, en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) ve pERG’yi içeren oftalmolojik muayene yapılmıştır. Tercih edilmeyen gözlerde EİDGK, P50 ve N95 amplitüdleri arasında korelasyon saptanmış (p=0,023 ve p=0,014), iki göz arasındaki EİDGK farkı ile iki göz arasındaki P50 amplitüdü farkının ilişkili olduğu belirlenmiştir (r=0,688, p=0,019). Bu sonuç, fiksasyon tercihi ile makülanın elektrofizyolojik fonksiyonu arasındaki ilişkiyi değerlendirecek başka ve geniş çalışmalara ihtiyaç olduğuna vurgu yapmaktadır. (Bakınız sayfa 151-155)
Bilgeç ve ark.’nın, psödoeksfoliyasyon sendromlu (PES) 16 birey (çalışma grubu) ve 17 sağlıklı bireyin (kontrol grubu) oftalmolojik, nörootolojik, odyolojik ve vestibüler verilerinin analiz edildiği çalışmalarında, PES hastalarında saf ses eşiklerinde yükselme, superior ve inferior vestibüler sinir fonksiyonunda azalma saptanmış, PES’li hastalarda denge sağlayıcı merkezlerden olan vizüyel sistem ile beraber vestibüler sistemin de etkilendiği sonucuna varılmıştır. (Bakınız sayfa 156-160)
Kıyat ve ark.’nın, yeni tanı almış ve daha önce hiç tedavi uygulanmamış neovasküler tip yaşa bağlı maküla dejeneresanslı (nvYBMD) gözlerde intravitreal aflibercept (İVA) tedavisi ile elde edilen fonksiyonel ve anatomik sonuçları belirlemek, başlangıç lezyon özelliklerinin tedavi sonuçları üzerine etkisini araştırmayı amaçladıkları kesitsel prospektif çalışmalarında, 133 hastanın 139 gözü dahil edilmiş, 3 doz İVA tedavisi alan 139 göz (grup 1) ile bunlar arasından 6 doz İVA tedaviyi tamamlayabilen 62 gözün (grup 2) tedavi öncesi ortalama EİDGK’lerinin tedavi ile istatistiksel olarak anlamlı artış gösterdiği (sırasıyla; p<0,001, p<0,001), grup 1 ve 2’de tedaviye “tam cevaplı” göz oranları sırası ile %54,6 ve %58,0 olarak tespit edilmiştir. Yeni tanı almış ve daha önce tedavi uygulanmamış nvYBMD’li gözlerde 3 ve 6 doz İVA tedavisi ile önemli oranlarda başarılı fonksiyonel ve anatomik cevaplar elde edilmesinin yanı sıra başlangıç lezyon özelliklerinden PED varlığının ve özellikle seröz PED varlığının tedavi başarısını olumsuz olarak etkileyen faktörler olduğuna dikkat çekilmiştir. (Bakınız sayfa 161-168)
Fundus otofloresans (FOF), belirli bir dalga boyundaki ışıkla uyarılan floroforların yaydığı ışığın, bariyer filtrelerden geçirilerek ölçülmesi prensibine dayanan, noninvaziv bir görüntüleme yöntemidir ve retina hastalıklarının patofizyolojik mekanizmalarının açıklanmasında, progresyon riskini değerlendirmede ve uygulanan güncel tedavi sonuçlarının takibinde faydalı bir görüntüleme yöntemi olarak yerini almıştır. Keşkek ve Şermet, bu sayımızdaki derlemelerinde, FOF görüntüleme yöntemi ile ilgili temel bilgilerin verilmesinin yanında, kuru tip yaşa bağlı maküla dejeneresansında (YBMD) kullanımının önemini, progresyon riski yüksek olan gözlerin belirlenmesindeki önemini okuyuculara aktarmaktadır. (Bakınız sayfa 169-176)
Endojen bakteriyel endoftalmi (EBE) tüm endoftalmi olgularının %10’undan azını oluşturur. Hematojen mikrobiyal yayılımdan sonra gelişir ve kan göz bariyerinden geçerek gözü infiltre eder. Corredores ve ark., pelvik bölgede sütür apsesi komplikasyonu olarak sekonder yaygın enfeksiyon ve bilateral metisiline dirençli Staphylococcus aureus (MDSA)-EE ile başvuran ve tekrarlayan deri ve yumuşak doku enfeksiyonları (DYDE) öyküsü olan genç, sporcu bir olguyu sunarak, oftalmolojik ve sistemik tedavinin hızla başlanmasının enfeksiyonun erken kontrolüne ve geri dönüşü olmayan sonuçlardan kaçınılmasını sağladığına dikkat çekmişlerdir. (Bakınız sayfa 177-180)
Yazıcı ve ark., sol tarafında, göz kapaklarında siyah bir yara ve şiddetli bir periorbital ağrıyla başvuran, 4 gün önce düşme ve yüzünün sol tarafını yere çarpma öyküsü olan, 75 yaşında diyabetik erkek hastada sol üst ve alt göz kapaklarında siyah, nekrotik kabuklar, temporal ve malar bölgelerde oval, kısmen nekrozlu lezyonlar, lezyonların çevresindeki derinin eritemli, sert ve dokunmakla hassas olduğunu tespit etmiştir. Bunların dışında, hastada, derin orbital tutulumu düşündüren, proptozis, diffüz oftalmopleji ve santral retinal arter tıkanıklığı vardı. Bilgisayarlı tomografi ön orbitada yumuşak doku anormallikleri gösterdi. Hasta deri altı debridman, antibiyoterapi ve metabolik destekle başarılı bir biçimde tedavi edildi. Yazarlar bu olgu sunumu ile periorbital nekrotizan fasyitis tablosunun ekzenterasyon gibi daha ağır tedaviler gerektirebilecek, arka orbitanın gerçek bakteriyel invazyonundan ayırt edilmesi gerektiğini vurgulamaktadır. (Bakınız sayfa 181-183)
Maküla deliği, fovea merkezinde retina katmanlarında tam kat defekt ile karakterize olup santral görme kaybının önemli bir nedenidir. Daha çok idiyopatik olarak görülmekle birlikte yüksek miyop gözlerde de sık karşılaşılan bir komplikasyondur. Miyopik maküler deliklerin vitreoretinal cerrahi ile kapanması idiyopatik forma göre daha zordur. Spontan kapanma ise daha nadir karşılaşılan bir durumdur. Yüksel ve ark., dejeneratif miyopi nedeniyle takip edilen ve maküla deliği tanısı konan ancak cerrahi müdahaleyi kabul etmemesi nedeniyle takibe alınan 51 yaşında kadın hastada; 66 ay sonra maküla deliğinin köprü formasyonu oluşturarak spontan kapandığı bildirilmiştir. (Bakınız sayfa 184-187)
Menteş ve Barış, her iki gözünde de az görme şikayeti ile başvuran, öyküsünde kendisine 10 yıl önce Best vitelliform maküla distrofisi (BVMD) tanısı konan 38 yaşında erkek hastada optik koherens tomografi anjiyografi (OKTA) ile bilateral asemptomatik ve sessiz, tip 1 neovaskülarizasyonlar (NV) saptamışlar, bu olgu sunumu ile BVMD’li gözlerde, sessiz ve asemptomatik bile olsalar sekonder olarak ortaya çıkan NV lezyonlarını saptamada OKTA’nın noninvaziv, kolay, çabuk uygulanabilir, güvenilebilir bir görüntüleme yöntemi olduğu ve diğer görüntüleme yöntemlerine göre daha üstün olduğunu vurgulamışlardır. (Bakınız sayfa 188-191)
Bu yılın üçüncü sayısındaki makalelerin ilginizi çekip, hekimlik pratiğinizde yol gösterici olacağını umuyoruz.
Saygı ve sevgilerimizle,
