2021 Issue 2 at a Glance:
Esteemed colleagues,
This issue of our journal features 6 original studies, 1 review, and 5 case reports examining different topics.
Vitiligo is an acquired depigmentation disorder of the skin and mucous membranes that affects approximately 0.5-1% of the global population. The most accepted mechanism for the pathogenesis of diffuse vitiligo is the autoimmune theory, which implicates autoimmune-mediated destruction of melanocytes. Vitiligo patients exhibit retinal hypopigmentation, retinal pigment epithelium atrophy, and retinal electrophysiological dysfunction. Some studies have also demonstrated ocular surface changes and tear film abnormalities in vitiligo patients with periocular involvement. In their study titled “Dry Eye and Meibomian Glands in Vitiligo”, Taheri et al. determined that vitiligo patients had lower Schirmer test and strip meniscometry values, while there was no difference in tear break-up time or meibomian gland loss measured by meibography. The authors concluded that vitiligo was associated with a decrease in aqueous tear film production but did not affect meibomian gland structure and function (see pages 70-74).
Keratoconus (KC) is a corneal disease characterized by non-inflammatory stromal thinning, corneal protrusion, and irregular astigmatism. There are studies in the literature suggesting that OCT can reveal macular changes in KC patients that are undetectable in slit-lamp examination. In a study by Özsaygılı and Yıldırım titled “The Relationship Between Keratoconus Stage and the Thickness of the Retinal Layers”, measurements obtained by spectral domain optical coherence tomography were compared in 40 healthy eyes and 85 KC eyes according to disease stage. Measurements of the retinal nerve fiber layer, ganglion cell layer, inner plexiform layer, and outer plexiform layer did not differ between KC and healthy eyes. However, higher KC stage was associated with increased thickness of the inner nuclear layer, which contains neuroglial cell bodies, and reduced thickness of the outer retinal layers, especially the retinal pigment epithelium (see pages 75-82).
Low vision is defined as a distance visual acuity of less than 20/60 or a visual field of 20° or less in the better-seeing eye after refractive correction and if necessary, medical or surgical treatment. In their study titled “Comparison of Quality of Life Questionnaires in Patients with Low Vision”, Şahlı and İdil assessed 64 low vision patients using the Low Vision Quality of Life Questionnaire (LVQOL) and the National Eye Institute Visual Function Questionnaire (NEI VFQ-25) and examined the compatibility between them. They found that total scores of the two questionnaires were strongly correlated and concluded that comparisons could be made between studies using these instruments, both of which have been validated in Turkish (see pages 83-88).
Gedar Totuk et al. share a study titled “Intense Pulsed Light Treatment for Moderate to Severe Acute Blepharitis or Blepharoconjunctivitis: A Retrospective Case Series”, in which 11 patients underwent periocular intense pulsed light therapy and showed significant improvement in Ocular Surface Disease Index (OSDI) symptom score, lipid layer thickness, and meibography results 10 weeks later. There were greater than 50% reductions in scores in eyelid compression and ocular surface staining grading systems, and non-invasive tear film break-up time and tear meniscus height were also increased. The patients showed improvement in biomicroscopic signs of blepharitis or blepharoconjunctivitis and had no treatment-related adverse effects (see pages 89-94).
Kavadarlı and Mutlu surveyed 161 ophthalmologists in their study, “Effects of the COVID-19 Pandemic on Turkish Ophthalmologists.” Half of the study group, which included mostly specialist ophthalmologists, stated that their weekly working hours were reduced, half were attending routine outpatient clinic appointments, 52.8% were working in COVID-19-related units, 67.1% continued emergency surgeries only, and 52% stated that the follow-up of patients with chronic eye disease was disrupted. Sixty-four percent of the ophthalmologists considered themselves in a high-risk group and 99% reported using a mask during examinations. Ninety-one percent of the respondents had high anxiety about the pandemic and the most common cause of concern (83%) was the risk of infecting family members (see pages 95-101).
Eales’ disease is an idiopathic occlusive retinal vasculitis that usually occurs in young men and affects the peripheral retinal veins. The disease may present with periphlebitis with or without arthritis, peripheral capillary non-perfusion, retinal and disc neovascularization, retinal vein occlusion, vitreous hemorrhage, retinal detachment, and neovascular glaucoma. In an original study by Ersöz et al. titled “Vitrectomy Due to Vitreous Hemorrhage and Tractional Retinal Detachment Secondary to Eales’ Disease”, 22 eyes of 21 patients had a higher mean best corrected visual acuity (BCVA) after vitrectomy (BCVA increased in 72.7% of eyes). In multivariate linear regression analysis, final BCVA was negatively associated with preoperative or postoperative proliferative vitreoretinopathy stage C (PVR-C), preoperative detachment involving the macula, postoperative neovascular glaucoma, and longer preoperative disease duration. The rate of primary anatomic success was 81.8% and the final anatomical success rate was reported as 90.9%. The authors concluded that in Eales’ disease, good visual outcomes can be obtained with vitreoretinal surgery if the detachment area does not involve the macula and PVR-C does not develop preoperatively or postoperatively (see pages 102-106).
In the review selected for this issue, titled “Congenital Cataracts and Its Genetics: The Era of Next-Generation Sequencing”, Şekeroğlu and Utine present a detailed overview of the literature on the epidemiology, etiology, classification, and genetics of congenital cataract, with particular focus on the role of next-generation sequencing (see pages 107-113).
In the first case report of this issue, titled “Cytarabine-Induced Corneal Toxicity: Clinical Features and Relief of Symptoms with Loteprednol Etabonate 0.5% in Two Patients’’, Özcan and Uçakhan detected toxic keratopathy characterized by ocular discomfort, photophobia, blurred vision, and central corneal epithelial cysts in 2 patients who received high-dose cytarabine chemotherapy for acute myeloid leukemia. In vivo confocal microscopy revealed disseminated hyperreflective granular and irregular intraepithelial opacities concentrated in the basal epithelial layers. After 2-3 weeks of treatment with topical loteprednol etabonate 0.5%, both the symptoms and the epithelial microcysts on confocal microscopy had resolved (see pages 114-117).
A case report by Cespedes et al. titled “Utility of the Glabellar Flap in the Reconstruction of Medial Canthal Tumors after Mohs Surgery” presents two patients with basal cell carcinoma in the medial canthal region who underwent tumor excision by Mohs surgery followed by reconstruction with a glabellar flap alone in one case and glabellar and cheek advancement flaps in the other case (see pages 118-122).
In a case report titled “A Case of Multiple Optic Disc Pits: 21-Year Follow-up”, Ceylan et al. discuss a 25-year-old female patient with partially accommodative esotropia and two optic disc pits in the right eye and one in the left eye with 21 years of follow-up fundus photographs, visual field, spectral-domain optical coherence tomography, and multifocal electroretinography examinations (see pages 123-126).
In a study by Nikandish and Saremi titled “ANCA-Negative Churg-Strauss Syndrome Presenting as Bilateral Central Retinal Artery Occlusion: A Case Report”, a 42-year-old man with bilateral central retinal artery occlusion, visual acuity at the level of hand motions in the right eye and counting fingers in the left eye, and retinal whitening and cherry red spot on fundoscopy is presented. When eosinophilia was detected in addition to his right limb weakness, purpura on the right foot, and mononeuritis multiplex on electromyography, the patient was diagnosed as having Churg-Strauss syndrome according to the American College of Rheumatology diagnostic criteria and treatment with intravenous methylprednisolone 1 g/day for 3 days and cyclophosphamide was initiated. Although his systemic symptoms improved, there was no increase in visual acuity (see pages 127-130).
In the final case report, titled “Solar Retinopathy Presenting with Outer Retinal Defects Among Habitants of High Altitude”, Sharma et al. described 3 patients living at high altitudes who presented during the winter months with visual field scotoma after a prolonged time in the sun. Tomography revealed discontinuity in the ellipsoid zone and outer retinal layer defects (see pages 131-133).
We hope that the articles selected for this issue will be interesting and enjoyable reading.
Respectfully on behalf of the Editorial Board,Banu Bozkurt, MD
Bir bakışta 2021 yılı 2. sayı;
Sayın Meslektaşlarım,
Dergimizin bu sayısında, farklı konuları içeren güncel 6 özgün araştırma, 1 derleme ve 5 olgu sunumu yer almaktadır.
Vitiligo, dünya genelinde nüfusun yaklaşık %0,5-1’ini etkileyen deri ve mukozaların edinsel depigmentasyon bozukluğudur. Melanositlerin otoimmün aracılı yıkımını ifade eden otoimmün teori, yaygın vitiligo patogenezinde en çok kabul gören mekanizmadır. Vitiligo hastalarında retinal hipopigmentasyon, retina pigment epiteli atrofisi ve retinal elektrofizyolojik işlev bozuklukları görülmektedir. Bazı çalışmalarda perioküler tutulumu olan vitiligo hastalarında, oküler yüzey değişiklikleri ve gözyaşı filmi bozuklukları gösterilmiştir. Taheri ve ark.’nın “Vitiligo’da Kuru Göz ve Meibom Bezleri” başlıklı çalışmalarında Schirmer testi ve strip meniskometri değerleri vitiligo hastalarında daha düşük bulunmuştur. Gözyaşı kırılma zamanı ve meibografi ile ölçülen meibomian bez kaybı açısından ise farklılık gösterilememiştir. Yazarlar vitiligo hastalığının aköz gözyaşı filmi üretiminde azalma ile ilişkili olduğunu ancak meibom yapısını ve işlevini etkilemediğini bildirmişlerdir (bakınız sayfa 70-74).
Keratokonus (KK), genellikle bilateral ve asimetrik seyreden, enflamasyon olmaksızın stromal incelme, korneal protrüzyon ve düzensiz astigmatizma ile karakterize bir kornea hastalığıdır. Literatürde KK hastalarında biyomikroskopla görülemeyen bazı maküla değişikliklerinin OKT görüntüleme ile saptandığı bazı çalışmalar bulunmaktadır. Özsaygılı ve Yıldırım’ın “Keratokonus Evresi ile Retina Tabakalarının Kalınlık İlişkisi” başlıklı çalışmalarında 40 sağlıklı göz ve 85 KK’li gözün spektral domain-optik koherans tomografi ile alınan ölçümleri hastalık evrelerine göre karşılaştırılmıştır. Retina sinir lifi tabakası, ganglion hücre tabakası, iç pleksiform tabaka ve dış pleksiform tabaka ölçümleri KK ve sağlıklı gözler arasında farklılık göstermezken, KK hastalık evresi arttıkça nöroglial hücre gövdelerinin bulunduğu iç nükleer tabakada kalınlık artışı ve retina pigment epitel tabakası başta olmak üzere dış retinal tabakalarda ise kalınlık azalması olduğu saptanmıştır (bakınız sayfa 75-82).
Az görme, refraktif düzeltme ve gerekli durumlarda medikal veya cerrahi tedaviden sonra daha iyi gören gözde uzak görme keskinliğinin 20/60’dan düşük olması veya görme alanının 20° veya daha az olması olarak tanımlanmaktadır. Şahlı ve İdil’in “Az Gören Hastalarda Yaşam Kalitesi Ölçeklerinin Karşılaştırılması” başlıklı çalışmasında 64 az gören hastaya Az Görme Yaşam Kalitesi Ölçeği (LVQOL) ve National Eye Institute Görsel Fonksiyon Ölçeği (NEI VFQ- 25) anketleri uygulanmış ve anketlerin birbiriyle uyumu incelenmiş ve aralarında güçlü korelasyon bulunmuştur. Sonuç olarak yazarlar Türkçe’ye valide edilmiş bu iki ölçekle yapılan çalışmaların birbirleriyle karşılaştırılabileceğini belirtmişlerdir (bakınız sayfa 83-88).
Gedar Totuk ve ark.’nın “Orta ve İleri Şiddette Akut Blefarit ya da Blefarokonjonktivit için Yoğun Atımlı Işık Tedavisi: Retrospektif Olgu Serisi” başlıklı çalışmasında 11 hastaya perioküler yoğun atım ışık uygulaması yapılmış ve 10 hafta sonra yapılan muayenelerinde OSDİ semptom skorunda, lipid tabaka kalınlığı ölçümünde ve meibografi sonucunda anlamlı düzelme elde edilmiştir. Kapak kompresyon dereceleme sistemi ve oküler yüzey boyama skorlarında %50 civarında düşme kaydedilirken; invazif olmayan gözyaşı kırılma zamanı ve gözyaşı menisküs yüksekliğinde de artış görülmüştür. Biyomikroskopik olarak blefarit ya da blefarokonjonktivit bulgularında düzelme saptanan hastalarda tedaviye bağlı herhangi bir istenmeyen etki görülmemiştir (bakınız sayfa 89-94).
Kavadarlı ve Mutlu’nun Dünya genelinde hızla yayılım gösteren COVID-19 pandemisinin Türk göz hekimleri üzerine etkisini değerlendirdikleri çalışmalarında 161 göz hekimine anket uygulanmıştır. Çoğunluğunun uzman doktor olduğu çalışma grubunun yarısı haftalık çalışma saatlerinde azalma olduğunu, yarısı rutin polikliniğe devam ettiğini, %52,8’i COVID-19 ile ilgili birimlerde çalıştığını, %67,1’i sadece acil ameliyatların devam ettiğini, %52’si kronik göz hastalarının takiplerinin aksadığını belirtmişlerdir. Göz hekimlerinin %64’ü yüksek riskli grupta olduğunu düşündüklerini ve %99’u muayenede maske taktıklarını söylemişlerdir. Pandemi ile kaygı düzeyinde artış oranı %91 olup, en yaygın kaygı sebebi aile fertlerine bulaştırma riski (%83) olarak saptanmıştır (bakınız sayfa 95-101).
Eales hastalığı genellikle genç erkeklerde görülen ve periferik retinal venleri etkileyen idiyopatik tıkayıcı retinal vaskülittir. Bu hastalıkta arterit ile birlikte olan veya olmayan periflebit, periferal kapiller non-perfüzyon, retina ve disk neovaskülarizasyonu, retinal ven tıkanıklığı, vitreus kanaması, retina dekolmanı ve neovasküler glokom görülebilmektedir. Ersöz ve ark.’nın “Eales Hastalığına Bağlı Gelişen Vitreus Hemorajisi ve Traksiyonel Retina Dekolmanında Vitrektomi” başlıklı özgün araştırmalarında 21 hastanın 22 gözünde vitrektomi cerrahisinden sonra ortamam en iyi düzeltilmiş görme keskinliğinde (EİDKG) artış (%72,7 gözde artış) izlenmiştir. Çok değişkenli lineer regresyon analizinde preoperatif veya postoperatif proliferatif vitreoretinopati evre C (PVR-C), preoperatif makülayı etkileyen dekolman, postoperatif neovasküler glokom ve cerrahi öncesi uzamış hastalık süresi son EİDGK ile negatif ilişkili bulunmuştur. Primer anatomik başarı %81,8, son anatomik başarı %90,9 olarak bildirilmiştir. Yazarlar sonuç olarak Eales hastalığında dekolman alanı makülayı etkilemiyorsa ve preoperatif veya postoperatif PVR-C gelişmemişse vitreoretinal cerrahiyle iyi görsel sonuçlar elde edilebileceğini bildirmişlerdir (bakınız sayfa 102-106).
Bu sayı için seçtiğimiz “Konjenital Katarakt ve Genetiği: Yeni Nesil Dizileme Çağı” başlıklı derlemede Şekeroğlu ve Utine konjenital kataraktın epidemiyolojisini, etiyolojisini, sınıflandırmasını, genetiğini, özellikle yeni nesil dizilemeyi, geniş bir literatür eşliğinde ayrıntılı olarak okuyucuya aktarmışlardır (bakınız sayfa 107-113).
Sayının “Sitarabine Bağlı Kornea Toksisitesi: İki Olguda Loteprednol Etabonat %0,5 ile Kliniğin Düzelmesi ve Semptomların Rahatlaması” başlıklı ilk olgu sunumunda, Özcan ve Uçakhan akut miyeloid lösemi tanısıyla yüksek doz sitarabin kemoterapisi alan 2 hastada oküler rahatsızlık, fotofobi, bulanık görme ve kornea merkezi epitelyal kistlerle karakterize toksik keratopati saptamışlardır. In vivo konfokal mikroskopide, özellikle bazal epitel tabakalarında yüksek reflektivitede yaygın granüler ve düzensiz intraepitelyal opasiteler izlenmiştir ve topikal loteprednol etabonate %0,5 tedavisinden 2-3 hafta sonra hem semptomlar düzelmiş, hem de konfokal mikroskopideki epitelyal mikrokistler kaybolmuştur (bakınız sayfa 114-117).
Cespedes ve ark.’nın “Mohs Cerrahisi Sonrası Medyal Kantal Tümörlerin Rekonstrüksiyonunda Glabellar Flep Kullanımı” başlıklı olgu sunumunda medyal kantal bölgeyi tutan, Mohs cerrahisi ile çıkartılan, bir olguda sadece glabellar flep, diğer olguda yanak ilerletme ve glabellar flep ile rekonstrüksiyon yapılan iki bazal hücreli karsinom olgusu sunulmuştur (bakınız sayfa 118-122).
Ceylan ve ark.’nın “Multipl Optik Disk Pit İzlenen Bir Olgu: 21 Yıllık Takip” başlıklı olgu sunumunda sağ gözünde iki, sol gözünde tek optik disk piti bulunan kısmı akomodatif ezotropyalı 25 yaşındaki bir kadın hastanın 21 yıllık takibi fundus fotoğrafları, görme alanı, spektral-domain optik koherans tomografi, multifokal elektroretinografik tetkiklerle beraber detaylı olarak tartışılmıştır (bakınız sayfa 123-126).
Nikandish ve Saremi’nin “Bilateral Santral Retinal Arter Tıkanıklığı Olarak Bulgu Veren ANCA Negatif Churg-Strauss Sendromu: Olgu Sunumu” başlıklı çalışmasında bilateral santral retinal arter tıkanıklığı, sağ gözde görme keskinliği el hareketi ve sol gözde parmak sayma düzeyinde olan ve fundoskopide sağ gözde retinada soluklaşma ve kiraz kırmızısı bir nokta izlenen 42 yaşında erkek hasta sunulmuştur. Sağ tarafında ekstremite güçsüzlüğü, sağ ayakta purpura gelişen ve elektromiyografide mononöritis ültipleks saptanan hastanın eozinofilisinin de saptanmasının üzerine Amerikan Romatoloji Derneği tanı kriterlerine göre Churg-Strauss Sendromu tanısı konulmuş ve IV 1 g/gün metilprednizolon 3 gün, siklofosfamid tedavisi başlanmıştır. Sistemik bulgularında düzelme görülürken, görme keskinliğinde artış saptanmamıştır (bakınız sayfa 127-130).
Son olgu sunumu olan Sharma ve ark.’nın “Yüksek İrtifada Yaşayanlarda Dış Retina Kusurları ile Kendini Gösteren Güneş Retinopatisi” başlıklı çalışmada kış aylarında, yüksek irtifada yaşayan, uzun süre güneşte kalma öyküsü olan ve görme alanı skotomu şikayeti ile başvuran 3 olgunun optik koherens tomografilerinde elipsoid bölgede sürekliliğin bozulduğu ve dış retina tabakalarında hasar olduğu bildirilmiştir (bakınız sayfa 131-133).
Bu sayımızda yayınlanan makalelerin ilginizi çekeceğini ve okumaktan keyif alacağınızı umuyoruz.
Saygı ve Sevgilerimizle,
Editöryel Kurul AdınaDr. Banu Bozkurt
