2017 Issue 6 at a Glance:
Our final issue of the year includes five original articles, a review, and four case reports from various areas of ophthalmology which we hope you will find interesting and informative.
Turgut et al. investigated the protective effect of sesamol (3,4-methylenedioxyphenol), a potent antioxidant compound found in sesame oil, in an experimental sodium selenite cataract model in Spraque Dawley rats. They demonstrated that rats administered intraperitoneal sesamol had lower total oxidant status and malondialdehyde levels and higher total antioxidant status and reduced glutathione levels in lens supernatants compared to controls, and showed that sesamol treatment inhibited cataract formation (see pages 309-314).
Rheumatoid arthritis (RA) is a systemic inflammatory disease that primarily affects joints but can also manifest with extra-articular symptoms. Keratoconjunctivitis sicca, peripheral corneal ulcers, keratitis, episcleritis, scleritis, and choroiditis can be seen in 25% of RA patients. Gökmen et al. measured corneal, scleral, choroidal, and foveal thicknesses using optical coherence tomography and reported that only scleral thickness was statistically thinner in RA patients than the healthy control group (343.7±42.2 µm vs 420.9±42.4 µm) (see pages 315-319).
Local anesthesia toxicity syndrome (LATS) is a serious clinical condition that initially appears with symptoms such as metallic taste in the mouth, perioral numbness, tinnitus, general malaise, slurred speech, and diplopia, and central nervous system (CNS) excitation (agitation, confusion, convulsions) and progressing to CNS depression (mental depression, coma, apnea) if not treated promptly. Hyperdynamic findings such as hypertension and tachyarrhythmia, as well as signs of cardiac depression such as hypotension, bradyarrhythmia, conduction block, and asystole may occur with or after CNS signs. The recommended treatment for LATS is 20% intravenous lipid emulsion. Lipids have been shown to bind circulating anesthetics, thus improving cardiac mitochondrial function and providing significant symptomatic improvement. Urfalıoğlu et al. conducted a 14-question questionnaire with 104 ophthalmologists working in various positions at different hospitals in order to assess their knowledge and increase their awareness of LATS and intravenous lipid emulsion therapy. The respondents listed allergy and hypotension as the most common early signs of toxicity, and cardiac arrest and hepatotoxicity as late signs. Although the majority of respondents said they would choose symptomatic treatment (72.4%), cardiopulmonary resuscitation, and antihistaminic drugs to treat LATS, it was determined that 62.5% of the physicians had never encountered LATS and 65% had never heard of using 20% lipid therapy for toxicity (see pages 320-325).
Carotid artery disease (CAD) is characterized by stenosis or occlusion in the carotid arterial system. The most common cause of obstruction is atherosclerosis, but inflammatory diseases such as giant cell arteritis, fibromuscular dysplasia and Behçet’s disease may also be responsible. In a study by Çakır et al. using spectral domain optical coherence tomography (SD-OCT) to evaluate the effect of CAD on retinal morphology, 23 eyes of patients with internal carotid artery stenosis were compared with 24 healthy subjects. They authors report that the patient group had significantly lower total macular thickness values (obtained from all 9 Early Treatment Diabetic Retinopathy Study [ETDRS] zones) and outer ETDRS thickness values (p<0.05) (see pages 326-330).
Retinal vein occlusion (RVO) is the second most common cause of vision loss in industrialized countries, following diabetic retinopathy. Macular edema, with or without ischemia, is a common complication of branch RVO and central RVO. Laser photocoagulation, intravitreal steroids, and anti-VEGF agents are used in treatment. Dexamethasone (DEX) implants contain 0.7 mg of micronized, preservative-free DEX in a biodegradable polylactic-co-glycolic acid copolymer that gradually degrades in the presence of carbon dioxide and water. The implants are designed to deliver medication for up to 6 months. Intermittent release helps to prevent sudden peaks in drug concentration and avoid the need for intravitreal injections. Kanra et al. evaluated the efficacy and safety of DEX implant applied as monotherapy or as part of combination therapy in 25 eyes of 25 patients with RVO-induced macular edema, and reported significant improvements in best corrected visual acuity (BCVA) and macular thickness on OCT. There was a very low rate of complications due to repeated DEX implants in their study; baseline BCVA was determined to be the main predictor of final visual acuity, and the most effective model was the combination of ellipsoid zone integrity and baseline BCVA (see pages 331-337).
In this issue’s review, Ayşe Öner discusses the most recent developments and outcomes of clinical studies regarding gene therapy for hereditary retinal dystrophies, which are a group of conditions that show considerable genetic variation and lead to impaired night vision, color vision deficit, visual field loss, and even blindness. In light of recent developments in the efficacy and safety of gene therapy, vector-mediated gene replacement therapies have gone a long way and yielded promising results in animal studies. Viral vectors have been administered safely and effectively in humans in initial clinical trials (see pages 338-343).
In our first case report of the issue, Bostancı and Aydın Akova discuss the clinical findings and treatment of infectious crystalline keratopathy secondary to fungal keratitis in a 51-year-old man who underwent allogeneic bone marrow transplantation in 2011 due to a myelocytic leukemia and developed Graft-versus-host disease (see pages 344-347).
Next, Ustaoğlu et al. discuss the differential diagnosis and treatment of a 25-year-old female patient who presented with a history of bilateral blurred vision, headache, dizziness, and fainting. Fundus examination revealed numerous yellow-white patchy lesions resembling cotton-wool spots surrounding the optic discs of both eyes, intraretinal hemorrhage foci, and macular edema. As there was no history of trauma, the patient was diagnosed with Purtscher-like retinopathy. Hemoglobinemia, thrombocytopenia and acute renal failure were detected on systemic evaluation, and the patient was diagnosed atypical hemolytic uremic syndrome in the nephrology unit. Eculizumab was added to the hemodialysis and plasmapheresis therapy, and the patient’s retinal lesions regressed and visual acuity returned to 20/20 in both eyes (see pages 348-350).
Macular hole is a rare cause of retinal detachment (RD) and accounts for approximately 0.5% of all detachment cases. One of the most common causes of macular holes leading to RD is high myopia. Sönmez and Keleş describe a 68-year-old female patient with posterior staphyloma accompanied by myopic chorioretinal degenerative changes, mild retinal elevation in the macular region, and OCT findings of posterior retinal detachment associated with macular hole and staphyloma. They reported achieving anatomic success after performing pars plana vitrectomy, internal limiting membrane peeling, macular buckling, and perfluoropropane gas tamponade. However, the functional outcomes were not as successful as they anticipated due to chorioretinal atrophy in the posterior pole (see pages 351-354).
In the final case report, Cebeci and Kır discuss the clinical, fundus fluorescein angiography, indocyanine-green angiography, and OCT findings and treatment of a patient with neovascular age-related macular degeneration patient who had polypoidal choroidal vasculopathy and retinal angiomatous proliferation in the same eye. The patient had not responded to three consecutive monthly intravitreal ranibizumab injections, but the authors report achieving anatomical and functional improvement by switching to intravitreal aflibercept therapy (see pages 355-357).
Respectfully on behalf of the Editorial Board,Banu Bozkurt, MD
Bir Bakışta 2017 Yılı 6. Sayı:
Dergimizin bu sayısında ilgiyle okuyacağınızı umduğumuz oftalmolojinin farklı çalışma alanlarından 5 özgün araştırma, 1 derleme ve 4 olgu sunumu yer almaktadır.
Turgut ve ark. Spraque Dawley cinsi sıçanlarda sodyum selenitle oluşturdukları deneysel katarakt modelinde susam yağında bulunan ve güçlü bir antioksidan bileşik olan sesamolün (3,4-metilendioksifenol) koruyucu etkisini araştırmışlardır. İntraperitoneal sesamol uygulanan grupta lens süpernatantlarında total oksidan seviyesi ve malondialdehit seviyelerinin daha düşük olduğunu, total antioksidan seviyesi ve indirgenmiş glutatyon seviyelerinin ise daha yüksek olduğunu ve sesamolün katarakt oluşumunu engellediğini göstermişlerdir (bakınız sayfa 309-314).
Romatoid artrit (RA) primer olarak eklemleri etkileyen ve eklem dışı semptomlarla kendini gösterebilen sistemik enflamatuvar bir hastalıktır. RA’lı hastaların %25’inde keratokonjonktivitis sikka, periferik korneal ülserler, keratit, episklerit, sklerit, ve koroidit görülebilmektedir. Gökmen ve ark. RA’lı kadın hastalarda kornea, sklera, koroid ve fovea kalınlıklarını optik koherens tomografi ile ölçmüşler ve sadece sklera kalınlığını (343,7±42,2 µm), sağlıklı kontrol grubuna göre (420,9±42,4 µm) istatistiksel olarak daha ince olarak bulmuşlardır (bakınız sayfa 315-319).
Lokal anestezi toksisite sendromu (LATS), ağızda metalik tat, perioral uyuşma, tinnitus, fenalaşma hissi, konuşma bozukluğu, diplopi, santral sinir sistemi (SSS) eksitasyonu (ajitasyon, konfüzyon, konvülziyon) ile başlayan ve müdahale edilmediği zaman depresyon bulguları (mental depresyon, koma, apne) ile seyreden ağır bir klinik tablodur. SSS bulguları ile eş zamanlı ya da sonrasında, hipertansiyon, taşiaritmi gibi hiperdinamik bulgular yanında, hipotansiyon, bradiaritmi, iletim blokları, asistol gibi kardiyak depresyon bulguları görülebilir. LATS tedavisinde destek tedavi ile beraber %20 intravenöz lipit solüsyonu önerilmektedir. Lipitlerin dolaşımdaki anestezikleri bağlayıp kardiyak hücrelerin mitokondriyal fonksiyonlarını iyileştirdiği ve belirgin semptomatik düzelme sağladığı gösterilmiştir. Urfalıoğlu ve ark., göz hekimlerinin LATS ve intravenöz intralipid solüsyonu hakkındaki bilgilerini gözden geçirerek, farkındalığın arttırılması amacıyla değişik hastane ve görevlerdeki 104 göz hekimine 14 soruluk bir anket uygulamışlardır. En sık görülen toksisite erken bulguları allerji ve hipotansiyon, geç dönem bulguları ise kardiyak arrest ve hepatotoksisite olarak belirlenmiştir. Tedavide en çok semptomatik tedavi (%72,4), kardiyopulmoner resusitasyon ve antihistaminik ilaçların tercih edildiği belirlenirken, hekimlerin %62,5’inin LATS ile hiç karşılaşmadıkları ve %65’inin toksisitede %20 intravenöz lipit tedavisini daha önce duymadıkları saptanmıştır (bakınız sayfa 320-325).
Karotis arter hastalığı (KAH), karotis arteriyel sistemde stenoz veya oklüzyon ile karakterizedir. Obstrüksiyonun en yaygın nedeni aterosklerozdur, ancak dev hücreli arterit, fibromusküler displazi ve Behçet hastalığı gibi enflamatuvar hastalıklar da sorumlu olabilir. Çakır ve ark.’nın KAH’nin retina morfolojisi üzerine etkisini spektral domain optik koherens tomografi ile değerlendirdikleri çalışmada internal karotis arter (İKA) darlığı olan 23 hastanın gözü sağlıklı 24 hastanın gözü ile karşılaştırılmış ve 9 Erken Tedavi Gören Diyabetik Retinopati Çalışması (ETDRS) alanından elde edilen toplam maküla kalınlığı ve dış ETDRS alan ölçümleri istatistiksel olarak daha düşük bulunmuştır (p<0,05) (bakınız sayfa 326-330).
Retina ven tıkanıklığı (RVT), endüstrileşmiş ülkelerde diyabetik retinopatiyi takiben görme kaybının ikinci en sık nedenidir. Maküla ödemi, iskemi gelişen veya gelişmeyen retina ven dal tıkanıklığı ve santral RVT’nin ortak bir komplikasyonudur. Tedavisinde lazer fotokoagülasyon, intravitreal steroid ve anti-VEGF tedavileri kullanılmaktadır. Deksametazon (DEKS) implantı, zamanla karbondioksit ve suyla parçalanan, biyolojik olarak parçalanabilir polilaktik-ko-glikolik asit kopolimerinde, 0,7 mg mikronize prezervansız DEKS içerir. Retinaya en çok 6 ay süre ile ilaç ulaştırmak üzere tasarlanmıştır. Aralıklı salım, vitreusta ani ilaç yükselmelerine ve enjeksiyonların önlenmesine yardımcı olur. Kanra ve ark.’nın yaptıkları çalışmada RVT’ye bağlı maküla ödemi saptanan 25 gözde tek başına veya kombine olarak uygulanan DEKS implantın etkinlik ve güvenirliği değerlendirilmiş ve en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) ve OKT ile alınan maküla kalınlığında belirgin düzelme görülmüştür. Son görme keskinliğini etkileyen en önemli göstergenin bazal EİDGK ve en etkili modelin elipsoid zon bütünlüğü ve bazal EİDGK kombinasyonu olduğu saptanan bu çalışmada tekrarlanan DEKS implantları sonrası komplikasyon oranı oldukça düşük bulunmuştur (bakınız sayfa 331-337).
Bu sayımızda yer alan derlemede genetik açıdan çeşitlilik gösteren ve gece görme bozukluğu, renk görme bozukluğu, görme alanı kaybı ve bazen körlükle karakterize herediter retina distrofilerinin gen tedavisi konusundaki son gelişmeler ve klinik çalışmaların sonuçları Ayşe Öner tarafından özetlenmiştir. Gen tedavisinin etkinliği ve güvenilirliği konusunda elde edilen son gelişmeler ışığında vektör aracılı gen replasman tedavileri oldukça yol katetmiş ve hayvan çalışmalarında umut verici sonuçlar alınmıştır. İlk klinik çalışmalarda viral vektörler insanlarda da güvenli ve etkin bir şekilde uygulanmıştır (bakınız sayfa 338-343).
İlk olgu sunumunda, Bostancı ve Aydın Akova, akut miyelositik lösemi nedeniyle 2011 yılında allojenik kemik iliği transplantasyonu yapılan ve Graft-versus-host hastalığı geliştiren 51 yaşındaki erkek hastada mantar keratitine bağlı gelişen enfeksiyöz kristalin keratopatinin klinik bulgularını ve tedavisini tartışmışlardır (bakınız sayfa 344-347).
İkinci olgu sunumunda Ustaoğlu ve ark. her iki gözde bulanık görme, baş ağrısı, baş dönmesi ve bayılma öyküsü ile başvuran ve fundus muayenesinde her iki göz optik disk çevresinde atılmış pamuk manzarasına benzeyen çok sayıda sarı-beyaz yama tarzı lezyonlar, retina içi kanama odakları ve maküla ödemi saptanan, fakat travma öyküsü bulunmadığı için Purtscher benzeri retinopati tanısı konulan 25 yaşında kadın hastanın ayırıcı tanı ve tedavisini tartışmışlardır. Sistemik değerlendirmesinde hemoglobinemi, trombositopeni ve akut böbrek yetmezliği saptanan hastaya nefroloji kliniğinde atipik hemolitik üremik sendrom tanısı konulmuştur. Hemodiyaliz ve plazmaferez tedavisine eculizumab tedavisi eklenen hastanın retinal lezyonları gerilemiş ve görme keskinliği her iki gözde 20/20 seviyesine ulaşmıştır (bakınız sayfa 348-350).
Maküla deliği, retina dekolmanlarının (RD) nadir bir nedenidir ve tüm dekolman olgularının yaklaşık %0,5’ini oluşturmaktadır. RD’ye neden olan maküla deliklerinin en sık görüldüğü durumlardan biri de yüksek miyopidir. Sönmez ve Keleş, miyopik korioretinal dejeneratif değişikliklere eşlik eden arka stafilom, maküler bölgede retinada hafif kabarıklık ve OKT’de arka kutupta retina dekolmanına eşlik eden maküla deliği ve stafilom izlenen 68 yaşındaki kadın hastaya pars plana vitrektomi, iç limitan membran soyulması, maküler çökertme ve perfluoropropan gaz tamponadı uygulamışlar ve cerrahiden anatomik başarı sağlamışlardır. Fakat fonksiyonel başarı arka kutuptaki korioretinal atrofi nedeniyle beklenenden daha düşük olmuştur (bakınız sayfa 351-354).
Son olarak, Cebeci ve Kır, olgu sunumlarında aynı gözde polipoidal koroidal vaskülopati ve retinal anjiyomatöz proliferasyon saptanan neovasküler yaşa bağlı maküla dejeneranslı bir hastanın klinik, fundus floresein anjiyografi, indosiyanin yeşil anjiografi ve OKT bulgularını ve uyguladıkları tedaviyi tartışmışlardır. Ardışık 3 aylık intravitreal ranibizumab tedavisinden fayda görmeyen hastada intravitreal aflibersept enjeksiyonuna geçilmesi ile anatomik ve fonksiyonel açıdan iyileşme sağlanmıştır (bakınız sayfa 355-357).
Saygı ve Sevgilerimizle,Editöryel Kurul AdınaDr. Banu Bozkurt
