2017 issue 2 at a glance:
From among the many worthy submissions to our journal, for this issue we have selected six original articles, one review, five case reports, and a letter to the editor which we believe will contribute to the scientific literature.
Koçluk et al. compared outcomes of patients who underwent deep anterior lamellar keratoplasty with those of patients for whom the same procedure was converted to penetrating keratoplasty due to intraoperative macroperforation of Descemet’s membrane. The authors were unable to detect any statistically significant differences between the two surgical procedures in terms of corrected visual acuity, astigmatism, pachymetry, and postoperative complication rates (see pages 63-67).
Kıvanç et al. compared biofilm production by Staphylococcus epidermidis KA 15.8, a known biofilm-producer positive for icaA, icaD, and bap genes, and S. epidermidis KA 14.5, considered a non-biofilm-producer negative for the icaA, icaD and bap genes, on four different intraocular lenses (2 foldable acrylic and 2 PMMA). Evaluation of the IOL-adherent biofilms by bacterial enumeration and optical density (OD) measurement showed that the hydrophilic acrylic lens with hydrophobic properties had the least biofilm production (see pages 68-73).
Öner et al. compared contrast sensitivity in the rehabilitated (with occlusion therapy) amblyopic eyes and normal fellow eyes of patients with amblyopia due to microtropia or anisometropia. They found that the microtropic eyes had significantly reduced contrast sensitivity at spatial frequencies of 3, 12, and 18 cpd, while the anisometropic eyes only showed a significant difference at 12 cpd. The authors emphasized that contrast sensitivity is an important parameter to assess in addition to visual acuity when deciding when to discontinue occlusion therapy (see pages 74-79).
In their pilot study investigating factors affecting contrast sensitivity levels in individuals with refractive errors less than 1 diopter, Karatepe et al. observed that contrast sensitivity at medium and high spatial frequencies decreases with increasing age, binocular values were higher than monocular values, and contrast sensitivity was higher in scotopic compared to photopic conditions (see pages 80-84).
The literature contains reports that autoantibodies to carbonic anhydrase (CA) isoenzymes are associated with certain autoimmune diseases. Türk et al. analyzed CA autoantibody levels in healthy individuals and type 1 diabetes patients with and without diabetic retinopathy and demonstrated that although CA-II autoantibody levels were substantially higher in patients with diabetic retinopathy, they were not related to macular edema (see pages 85-88).
Oray et al. compared the outcomes of treatment with antituberculous therapy (ATT) and immunomodulatory therapy (IMT) in patients with serpiginous choroiditis (SC) and multifocal serpiginoid choroiditis (MSC) associated with latent tuberculosis. Though a statistical difference between the two treatment methods could not be detected due to the small number of patients, the authors determined that ATT may be an appropriate primary therapy for MSC associated with latent tuberculosis, and may be used to treat SC refractory to IMT (see pages 89-93).
For this issue, Şahlı and Gündüz present a comprehensive review examining the epidemiology, pathogenesis, clinical signs, and current therapeutic approaches to thyroid-associated ophthalmopathy, the most common extrathyroidal manifestation of Graves’ disease. In mild cases, signs and symptoms can be controlled with supportive therapies, whereas severe cases may require systemic steroids, immunosuppressive agents, plasmapheresis, intravenous immunoglobulin, radiotherapy, and orbital decompression surgery (see pages 94-105).
In pseudoexfoliation syndrome, the lens zonules are more fragile and have diminished elasticity, and spontaneous intraocular lens dislocation may occur due to capsular fibrosis. Intraoperative use of a capsule tension ring reduces the risk of zonular rupture but is no guarantee against intraocular lens dislocation in the long term. In a case report from Koçak Altıntaş et al. discussing 3 cases of spontaneous dislocation of the intraocular lens and capsule tension ring 2.5-8 years after uncomplicated phacoemulsification surgery, the authors report observing no complications after removing the capsular bag containing the intraocular lens and capsule tension ring and implanting an anterior chamber intraocular lens (see pages 106-109).
Ayhan et al. present the case of a 19-year-old female patient who presented with bilateral non-granulomatous anterior uveitis and vitritis and macular edema in the left eye. A full-body computed tomography scan revealed a pathologic mediastinal lymph node and biopsy results indicated nodular sclerosing and mixed cellularity Hodgkin’s lymphoma. All signs of uveitis resolved after chemotherapy. Ocular involvement is usually observed after diagnosis of Hodgkin’s lymphoma, but may rarely be an initial sign (see pages 110-112).
Hidrocystomas are benign adnexal tumors of eccrine or apocrine origin. In a case report by Palamar et al., magnetic resonance imaging of a female patient presenting with severe pain in the upper eyelid, tearing, ptosis, and corneal erosion revealed a large cystic intraorbital/extraconal lesion located in the superior aspect of the orbit. The mass was excised and determined in histopathologic analysis to be consistent with an eccrine hidrocystoma (see pages 113-114).
Yılmaz et al. share the case of a myopic patient with persistent juxtafoveal CNV secondary to presumed ocular histoplasmosis who was treated with a total of 5 ranibizumab injections during 1.5 years of follow-up. Initial best corrected visual acuity was 0.6; after treatment, subretinal scar formed and the patient’s visual acuity was 0.3 (see pages 115-118).
In glaucoma, acquired optic disc pits form due to localized depressions in the lamina cribrosa resulting from neuroretinal rim loss. Macular schisis and serous retinal detachment may also develop in acquired optic disc pits and can result in serious vision loss. The case report from Öztaş et al. concerns a male patient who underwent bilateral trabeculectomy 6 years earlier for primary closed-angle glaucoma. Using 3D spectral domain optical coherence tomography, the authors detected prelaminar and laminar defects of various sizes, shapes, and depths in the outer walls of the optic nerve canal, and demonstrated that these defects were adjacent and connected to the retinal layers (see pages 119-122).
Finally, you can find a Letter to the Editor written in response to an article entitled “The Efficacy of Intravitreal Bevacizumab in Vitreous Hemorrhage of Diabetic Subjects” published in a previous issue, as well as a response from the authors of that study (see pages 123-124).
Respectfully on behalf of the Editorial Board,Banu Bozkurt, MD
Bir bakışta 2017 yılı 2. sayı;
Bu sayımızda, dergimize gelen değerli çalışmalar arasından bilime katkı sağlayacağı düşünülerek seçilen, 6 özgün araştırma, 1 derleme, 5 olgu sunumu ve 1 editöre mektup yer almaktadır.
Koçluk ve ark., derin anterior lamellar keratoplasti olgular ile intraoperatif Descemet membranı makroperforasyonu gelişmesi üzerine penetran keratoplastiye dönüş yapılan olguların sonuçlarını karşılaştırdıkları çalışmalarında iki cerrahi teknik arasında düzeltilmiş görme keskinliği, astigmatizma, pakimetri ve postoperatif komplikasyon oranlarında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamıştır (bakınız sayfa 63-67).
Kıvanç ve ark., yaptığı çalışmada yüksek biyofilm oluşturduğu bilinen icaA, icaD ve bap genleri pozitif Staphylococcus epidermidis KA 15,8 ile biyofilm oluşturmadığı bilinen icaA, icaD ve bap genleri negatif S. epidermidis KA 14,5’in biyofilm oluşturma özelliği 4 farklı göziçi lens (2 katlanabilir akrilik ve 2 PMMA) üzerinde karşılaştırılmıştır. Lenslerin üzerinde oluşan biyofilmlerdeki bakteri sayısı ve optik yoğunluk incelenmiş ve en düşük biyofilm oluşumunun hidrofobik davranış gösteren hidrofilik akrilik lenste olduğu saptanmıştır (bakınız sayfa 68-73).
Öner ve ark., kapama tedavisi ile başarılı bir şekilde tedavi edilmiş mikrotropi veya anizometropiye bağlı ambliyopik gözlerin kontrast duyarlılığını diğer sağlam gözleriyle karşılaştırdıkları çalışmada mikrotropik grupta 3, 12 ve 18 cpd uzaysal frekanslarda istatistiksel olarak anlamlı düşüklük izlenirken, anizometropik gözlerde sadece 12 cpd uzaysal frekansta istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır. Araştırmacılar kapama tedavisinin sonlandırılmasında görme keskinliğinin değerlendirilmesinin yanısıra kontrast duyarlılık analizinin de önemli bir parametre olduğunu vurgulamışlardır (bakınız sayfa 74-79).
Karatepe ve ark., 1 diyoptri aralığında kırma kusuru bulunan bireylerde kontrast duyarlılık düzeyini etkileyen faktörleri araştırdıkları ön çalışmada yaşın artmasıyla orta ve yüksek uzaysal frekanslardaki kontrast duyarlılığın azaldığı, binoküler ölçümlerin monoküler ölçümlere göre daha yüksek olduğu, karanlık ortamdaki değerlerin aydınlık ortamdan daha yüksek olduğu bulunmuştur (bakınız sayfa 80-84).
Literatürdeki çalışmalarda karbonik anhidraz (KA) izoenzimlerine karşı gelişen otoantikorların bazı otoimmün hastalıklarla ilişkili olduğu bildirilmiştir. Türk ve ark., diyabetik retinopatisi olan ve olmayan tip-1 diyabetik hastalarla sağlıklı bireylerin serum KA otoantikor seviyelerini karşılaştırdıkları çalışmada diyabetik retinopatisi olan bireylerde KA-II otoantikor seviyesinin belirgin olarak yüksek olduğu, fakat maküla ödemi ile ilişkili olmadığı gösterilmiştir (bakınız sayfa 85-88).
Oray ve ark., latent tüberkülöz ile ilişkili serpijinöz koroidit (SK) ve multifokal serpijinoid koroidit (MSK) tanılı hastalarda anti-tüberküloz tedavi (ATT) ile immünomodülatuvar (İMT) tedavi sonuçlarını karşılaştırdıkları çalışmada hasta sayısı az olduğu için istatistiksel olarak 2 tedavi arasında fark bulunamamakla beraber yazarlar tüberküloz ile ilşkili olduğu düşünülen MSK hastalarında ATT’nin ilk seçenek olarak uygulanabileceğini, otoimmün bir hastalık olan SK tedavisinde ise İMT’ye cevap alınamazsa ATT uygulanabileceğini bildirmişlerdir (bakınız sayfa 89-93).
Bu sayımızda Graves hastalığının en sık görülen tiroid dışı tutulumu olan tiroid oftalmopatinin epidemiyolojisi, patogenezi, klinik bulguları ve güncel tedavisini içeren geniş derleme Şahlı ve Gündüz tarafından hazırlanmıştır. Hafif olgularda semptom ve bulgular destekleyici tedavilerle kontrol edilebilirken, şiddetli olgularda sistemik steroid, immünosüpresif ajanlar, plazmaferez, intravenöz immünoglobulin, radyoterapi ve orbita dekompresyon cerrahisi gerekebilmektedir (bakınız sayfa 94-105).
Psödoeksfoliasyon sendromunda lens zonülleri daha kırılgandır, gerilme kabiliyetleri azalmıştır ve kapsül fibrozisinin gelişmesiyle spontan intraoküler lens dislokasyonu görülebilmektedir. Cerrahi esnasında kapsül germe halkasının kullanılması zonüler rüptür riskini azaltmakla beraber geç intraoküler lens dislokasyonunu önlemeyi garanti etmemektedir. Koçak Altıntaş ve ark., komplikasyonsuz fakoemülsifikasyon cerrahisinden 2,5-8 yıl sonra spontan intraoküler lens ve kapsül germe halkası dislokasyonu gelişen psödoeksfoliasyon sendromlu üç hastayı tartıştıkları olgu sunumunda intraoküler lens ve kapsül germe halkasının içinde bulunduğu kapsüler kese cerrahi olarak çıkartılıp ön kamaraya intraoküler lens implantasyonu yapılmış ve herhangi bir komplikasyon izlenmemiştir (bakınız sayfa 106-109).
Ayhan ve ark. her iki gözünde non-granülomatöz ön üveit ve sol gözde vitrit ve maküler ödem saptanan 19 yaşındaki bir kadın olguda tüm vücut bilgisayarlı tomografi görüntülemesinde mediastinal lenf nodu saptamışlar ve yapılan biyopside nodüler sklerozan ve karma hücreli klasik tip Hodgkin lenfoma tespit etmişlerdir. Hastanın üveit bulguları verilen kemoterapi sonrasında tamamen gerilemiştir. Göz tutulumu genellikle Hodgkin lenfoma tanısı konulduktan sonra görülse de nadiren ilk bulgu da olabilmektedir (bakınız sayfa 110-112).
Hidrokistomlar, ekrin veya apokrin dokulardan köken alan adneksin benign tümörlerindendir. Palamar ve ark., olgu sunumunda üst göz kapağında şiddetli ağrı, sulanma, pitoz ve kornea erozyonu olan bir bayan hastada çekilen magnetik rezonans görüntülemede üst orbitada intraorbital/ekstrakonal büyük kistik bir lezyon saptanmış, eksize edilmiş ve histopatolojik değerlendirmede ekrin hidrokistom ile uyumlu bulunmuştur (bakınız sayfa 113-114).
Yılmaz ve ark., olgu sunumunda presumed oküler histoplazmozise sekonder gelişen persistan jukstafoveal KNV’li miyopik hastaya bir buçuk yıllık izlem süresince toplam 5 doz ranibizumab enjeksiyonu yapılmış ve başlangıçta en iyi düzeltilmiş görme keskinliği 0,6 iken tedavi sonrasında subretinal skar gelişmiş ve 0,3 seviyesinde kalmıştır (bakınız sayfa 115-118).
Glokomda edinsel optik disk pitler nöroretinal rim kaybı sonrasında lamina kribrozanın lokalize çöküntülerine bağlı olarak gelişmektedir. Maküler sikizis ve seröz retina dekolmanı edinsel optik disk pitlerinde de gelişebilmekte ve ciddi görme kaybı ile sonuçlanabilmektedir. Öztaş ve ark., olgu sunumlarında primer kapalı açılı glokom tanısıyla 6 yıl önce her iki gözünden trabekülektomi ameliyatı geçirmiş bir erkek hastada üç boyutlu spektral domain optik koherans tomografi ile optik sinir kanalı dış duvarında farklı büyüklük, şekil ve derinlikte prelaminar ve laminar defektleri saptamışlar ve bu defektlerin retina katları ile bitişik ve bağlantılı olduğunu ortaya koymuşlardır (bakınız sayfa 119-122).
Son olarak önceki sayılarımızdan birinde yayınlanan “Diyabetik Olgularda İntravitreal Bevakizumab’ın Vitreus Hemorajisinde Etkinliği” başlıklı makaleye gelen editöre mektup ve yazarların cevabını okuyabilirsiniz (bakınız sayfa 123-124).
Saygı ve sevgilerimizleEditöryel Kurul AdınaDr. Banu Bozkurt
