2022 Issue 5 at a Glance:
Esteemed colleagues,
This issue of our journal features seven original articles, one review, and four case reports that we hope will provide interesting and useful reading.
Although computers have revolutionized all aspects of our lives, their prolonged use leads to ocular and general health problems such as eye fatigue, dry eyes, irritation, redness, temporary blurred vision, headache, back pain, and fatigue. Computer-related ocular problems are collectively called computer vision syndrome (CVS). Shah and Saboor aimed to investigate the prevalence of CVS symptoms and identify associated risk factors in computer-using bank employees in Pakistan. A total of 127 participants were administered a self-report questionnaire and underwent a comprehensive eye examination. Ocular symptoms were detected in 79.5% of the participants, with the most common symptom being burning eyes (77.2%). It was shown that female participants had a significantly higher risk of CVS than male participants (p=0.01), and the occurrence of CVS was significantly associated with total daily duration of computer use and duration of continuous computer use (p=0.001 and p=0.008, respectively) (see pages 295-301).
In a cross-sectional survey study conducted jointly by the Turkish Ophthalmological Association Cornea and Ocular Surface Society and Glaucoma Society, Yıldırım et al. evaluated the prevalence and clinical manifestations of ocular surface disease (OSD) related to chronic glaucoma drug use, examination methods used, risk factors, drugs considered responsible, and OSD treatment approaches in glaucoma patients in Turkey. They found that 45% of ophthalmologists detected OSD in at least 25% of their glaucoma patients, the most common symptom was conjunctival hyperemia (75.6%), prostaglandin analogs and alpha-2 agonists were reported to be the drugs that most commonly caused OSD, and artificial eye tear preparations were most preferred for symptomatic treatment (84.6%). The participating physicians considered benzalkonium chloride (BAC), number of drugs used, and duration of use as risk factors for the development of OSD, and it was emphasized that detecting OSD in glaucoma patients and planning personalized treatment would increase patient comfort, drug adherence, and treatment effectiveness (see pages 302-310).
Microbial keratitis (MK) is one of the leading causes of unilateral blindness worldwide. While trauma is the most common cause of MK in developing countries, contact lens (CL) use is predominant in developed countries. In recent years, the incidence of CL-associated corneal infections has increased in all countries. Mistakes in lens use and care play a major role in CL-related MK. Harbiyeli et al. retrospectively analyzed the medical records of 22 patients followed for CL-related MK and determined that the majority of female patients (13/16) were under 35 years of age, 95.4% of patients had at least one risk factor related to incorrect CL use, and the most common risk factor was sleeping with CLs (n=15, 68.1%). The most frequently isolated microorganism was Pseudomonas aeruginosa (n=8), and the causative pathogens had sensitivity rates of 84.2% to combined vancomycin-amikacin, 95% to combined vancomycin-ceftazidime combination, and 94.7% to moxifloxacin. The authors concluded that informing CL users in detail about CL use and cleaning may reduce the frequency of mistakes in use and thus infections, and noted that the current antibiotic options that should be preferred in empirical treatment continue to be largely effective against likely pathogens (see pages 311-319).
In their study to evaluate the repeatability, reliability, and inter-device agreement of central corneal thickness measurements made with 5 different devices, Şimşek et al. performed measurements with autorefractometry (Topcon, Japan), ultrasound pachymetry (UP) (Ceniscan, USA), high-resolution Pentacam (Oculus, USA), anterior segment optical coherence tomography (AS-OCT) (Optovue, USA), and Spectralis AS-OCT (Heidelberg, Germany) in 308 eyes of 154 patients (76 females, 78 males) aged 18-30 years. They stated that although UP has disadvantages, the method can be used with confidence in current routine clinical practice because it provides fast and accurate measurement. They also reported that the autorefractor had the highest repeatability and is relatively faster than the other methods, while the Pentacam had the lowest repeatability and longest measurement time (see pages 320-325).
In a study aiming to compare retinal microvascular changes between healthy patients recovered from novel coronavirus disease 2019 (COVID-19) and healthy individuals with no history of COVID-19 infection, Yılmaz Çebi et al. examined the right eyes of 52 patients who had COVID-19 and 42 healthy controls using optical coherence tomography angiography (OCTA) and observed that parafoveal vessel density (VD) in the superficial capillary plexus and both parafoveal and perifoveal VD in the deep capillary plexus were lower in the patient group compared to the control group (p=0.003, p=0.004, and p=0.001, respectively), while there was no significant difference in foveal avascular zone area. The authors suggested that the detected changes may be related to the presence of pneumonia, the need for low-molecular-weight heparin prophylaxis, or higher C-reactive protein and ferritin values (see pages 326-332).
Temel et al. analyzed quantitative OCTA data from diabetic patients with and without retinopathy and a control group and found that the mean foveal avascular zone area was larger and the average inner retinal layer thickness was lower in all diabetic patients (with or without retinopathy) compared to controls. They noted that changes in the microvascular structures of the retina may contribute to the progression of retinal neurodegeneration (see pages 333-339).
Menteş and Barış conducted a prospective cross-sectional study aiming to determine the prevalence of polypoidal choroidal vasculopathy (PCV) in neovascular age-related macular degeneration (nvAMD) patients who did not respond to intravitreal anti-vascular endothelial growth factor (anti-VEGF) treatment. Of 97 eyes of 88 patients with ongoing activation findings despite at least 6 doses of treatment, 63.9% were found to have PCV on indocyanine green angiography (ICGA). The authors concluded that the presence of PCV in resistant eyes would be a guiding factor in terms of both understanding the causes of treatment failure and adding different treatment alternatives to the treatment protocol (see pages 340-343).
Bilateral acute depigmentation of the iris (BADI) and bilateral acute iris transillumination (BAIT) are relatively new clinical entities characterized by pigment dispersion from the iris stroma in the former and from the iris pigment epithelium in the latter. In this issue’s review, Tuğal-Tutkun and Altan present to our readership all current information about the clinical features, differential diagnosis, and etiopathogenesis of these two clinical entities (see pages 344-349).
In their case report, Baykara et al. describe a modified continuous suturing technique for firm fixation of human amniotic membrane (AM) graft in a 14-year-old patient with persistent epithelial defect after chemical eye injury. They point out that firm and long-term fixation of AM to the corneal surface may facilitate and accelerate epithelial regeneration (see pages 350-353).
Erişti Bölük and Aktaş report a patient with bilateral pseudoexfoliative glaucoma who underwent trabeculectomy with mitomycin C twice 10 years earlier, presented with intermittent bleb leakage and increased intraocular pressure (IOP) during recovery periods, and underwent gonioscopy-assisted transluminal trabeculectomy (GATT) combined with bleb excision. This method enabled IOP to be controlled without treatment while correcting the bleb leakage, and the authors concluded that GATT surgery may be an option in the revision surgery of glaucoma patients with intermittent bleb leakage after failed trabeculectomy (see page 354-357).
Solitary fibrous tumors (SFT) in the orbit are relatively rare and are often hypervascular. Large, hypervascular SFTs extending into the orbital apex present a serious surgical challenge. Due to the difficulty in accessing the apical-posterior part of the tumor, intraoperative bleeding may be difficult to control, resulting in only partial tumor removal and serious postoperative morbidities. Yazıcı et al. describe a patient who presented with a one-year history of increasing proptosis, pain, and blurred vision in the right eye, a hard, immobile palpable mass displacing the globe inferoposteriorly, restricted eye movements in all directions, afferent pupillary defect, exposure keratopathy, diffuse optic disc edema, and choroidal folds. Magnetic resonance imaging revealed a tumor 65x35x35 mm in diameter in the upper orbit that extended to the apex and showed intense contrast enhancement. The patient was diagnosed with SFT by incisional biopsy and underwent preoperative embolization with 500-700 μm tris-acryl gelatin microspheres. The tumor could be completely removed with minimal bleeding 2 days later. The authors emphasized that the use of this material may be appropriate for endovascular embolization of orbital SFTs (see pages 358-361).
Güven et al. used retinal autograft with silicone oil (SO) tamponade to treat macular hole in a patient who previously underwent multiple vitreoretinal surgeries due to retinal detachment in the right eye and developed recurrent retinal detachment and macular hole after SO removal. The SO was removed at postoperative 7 months, and closure of the macular hole and integration of the retinal autograft into the host tissue was observed on structural OCT and OCTA during the 18-month follow-up period. The study demonstrated the surgical applicability of autologous retinal grafts and the feasibility of using OCTA as a unique method for monitoring the healing process (see pages 362-367).
We hope the articles featured in our fifth issue of this year will engage your interest and guide your medical practice.
Respectfully on behalf of the Editorial Board,Özlem Yıldırım, MD
Bir bakışta 2022 yılı 5. sayı:
Değerli meslektaşlarımız,
Dergimizin bu sayısında, ilgiyle okuyup yararlanacağınızı umduğumuz, güncel 7 özgün araştırma makalesi, 1 derleme ve 4 olgu sunumu yer almaktadır.Bilgisayarlar hayatımızda her yönüyle devrim yaratmış olsa da, uzun süreli kullanım göz yorgunluğu, göz kuruluğu, irritasyon, kızarıklık, geçici bulanık görme, baş ağrısı, sırt ağrısı ve yorgunluk gibi göz ve genel sağlık sorunlarına yol açmaktadır. Bilgisayara bağlı oküler problemlere toplu olarak bilgisayar görme sendromu (BGS) adı verilir. Shah ve Saboor’un Pakistan’da bilgisayar kullanan banka çalışanları arasında BGS semptomlarının prevalansını araştırmayı ve ilişkili risk faktörlerini belirlemeyi amaçladıkları çalışmada, toplam 127 katılımcıya kendi kendine doldurdukları bir anket uygulanıp kapsamlı göz muayenesi yapılmıştır. Katılımcıların %79,5’inde oküler semptomlar saptanırken en sık karşılaşılan semptom göz yanması (%77,2) olarak tespit edilmiştir. Kadın katılımcıların erkek katılımcılara göre anlamlı olarak daha yüksek BGS riskine sahip oldukları (p=0,01), günlük toplam bilgisayar kullanım süresi ve kesintisiz bilgisayar kullanım süresi ile BGS oluşumu arasında anlamlı ilişki (sırasıyla p=0,001 ve p=0,008) olduğu gösterilmiştir (bakınız sayfa 295-301).
Yıldırım ve ark’nın., ülkemizde glokom hastalarında kronik ilaç kullanımına bağlı oküler yüzey hastalığı (OYH) görülme sıklığını, klinik semptom ve bulguları, uygulanan muayene yöntemlerini, risk faktörlerini, sorumlu tutulan glokom ilaçları ve tedavi yaklaşımlarını değerlendirmeyi amaçlayan, Türk Oftalmoloji Derneği Kornea ve Oküler Yüzey Birimi ile Glokom Birimi’nin ortak yürüttükleri kesitsel anket çalışmasında, göz hekimlerinin %45’inin, hastalarının en az %25’inde OYH tespit ettikleri, en sık görülen semptomun kızarıklık (%91,9) en sık oküler yüzey bulgusunun konjonktival hiperemi (%75,6) olduğu, prostaglandin analogları ve alfa-2 agonistlerin OYH’ye en çok neden olan ilaçlar olarak bildirildiği ve semptomatik tedavide en sık (%84,6) suni gözyaşı preparatlarının tercih edildiği saptanmıştır. Hekimlerin OYH gelişiminde risk faktörleri olarak benzalkonyum klorid (BAK), ilaç sayı ve süresini sorumlu tuttukları görülmüş, glokom hastalarında OYH’nin saptanması ve kişiye özel tedavinin planlanmasının hasta konforu, ilaca uyum ve tedavinin etkinliğini artırdığına vurgu yapılmıştır (bakınız sayfa 302-310).
Mikrobiyal keratitler (MK) tüm dünyada tek taraflı körlüğün önde gelen nedenlerinden biridir. Travma, gelişmekte olan ülkelerde MK’nin en sık nedeni iken, gelişmiş ülkelerde kontakt lens (KL) kullanımı öne çıkmaktadır. Son yıllarda tüm ülkelerde KL ilişkili kornea enfeksiyonlarının insidansı artış göstermektedir. KL ilişkili MK olgularında lens kullanımı ve bakımında yapılan hatalar ön planda rol oynamaktadır. Harbiyeli ve ark., tarafından KL ilişkili MK nedeni ile takip edilen 22 olgunun tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelenmiş, kadın olguların büyük kısmının (13/16) 35 yaş altı kullanıcılardan oluştuğu, olguların %95,4’ünde kullanım hatalarına ilişkin en az bir risk faktörü bulunduğu, en sık saptanan risk faktörünün KL ile uyuma (n=15, %68,1), en sık izole edilen mikroorganizmanın da Pseudomonas aeruginosa (n=8) olduğu, etken patojenlerin, vankomisin-amikasin kombinasyonuna %84,2, vankomisin-seftazidim kombinasyonuna %95, moksifloksasine ise %94,7 oranında hassas olduğu saptanmıştır. Yazarlar, KL kullanıcılarının KL kullanımı ve temizliğine yönelik detaylı olarak bilgilendirilmelerinin uygulama hatalarının ve dolayısıyla enfeksiyonların sıklığını azaltabildiğine, ampirik tedavide tercih edilmesi gereken güncel antibiyotik seçeneklerinin olası patojenler üzerine etkinliklerinin büyük oranda devam ettiğine dikkat çekmişlerdir (bakınız sayfa 311-319).
Şimşek ve ark., 5 farklı cihaz ile merkezi kornea kalınlığı ölçümlerinin tekrarlanabilirliğini, güvenilirliğini ve cihazlar arasındaki uyum düzeyini değerlendirmek amaçlı çalışmalarında, 18-30 yaş arası 154 hastanın (76 kadın, 78 erkek) 308 gözünde otorefraktometre (Topcon, Japonya), ultrason pakimetri (UP) (Ceniscan, ABD), yüksek çözünürlük Pentacam (Oculus, ABD), ön segment-optik koherens tomografi (ÖS-OKT) (Optovue, ABD) ve Spectralis ÖS-OKT (Heidelberg, Almanya) cihazları ile ölçümler yapmışlar, UP’nin dezavantajlarının olmasına karşın hızlı ve isabetli ölçüm olanağı sağlaması nedeniyle günümüzde rutin klinikte güvenle kullanılabilecek yöntem olduğu, otorefraktometrenin tekrarlanabilirliğinin en yüksek ve göreceli olarak diğer yöntemlere oranla daha hızlı ölçüm yaptığı, Pentacam’ın ise en düşük tekrarlanabilirlik gösterdiği ve en uzun süre ölçüm süresine sahip olduğu saptanmıştır (bakınız sayfa 320-325).
Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) geçirdikten sonra iyileşen diğer yönden sağlıklı hastalar ile COVID-19 enfeksiyonu öyküsü olmayan sağlıklı bireyler arasındaki retinal mikrovasküler değişiklikleri karşılaştırmayı amaçlayan Yılmaz Çebi ve ark.’larına ait çalışmada, COVID-19 geçirmiş 52 hastanın ve sağlıklı 42 kişinin sağ gözleri optik koherens tomografi anjiyografi (OKTA) ile incelenmiş, hasta grubunda yüzeyel kapiller pleksusun parafoveal damar dansitesi (DD), derin kapiller pleksusun ise hem parafoveal hem de perifoveal DD değerleri kontrol grubuna göre düşük (p=0,003, p=0,004, p=0,001) iken foveal avasküler zon değerinde anlamlı fark olmadığı gösterilmiştir.
Saptanan değişikliklerin pnömoni varlığı, düşük molekül ağırlıklı heparin profilaksisi ihtiyacı, daha yüksek C-reaktif protein ve ferritin değerleri ile ilişkili olabileceği ileri sürülmüştür (bakınız sayfa 326-332).
Temel ve ark.’nın, retinopatisi olan ve olmayan diyabet hastaları ile kontrol grubunun kantitatif OKTA verilerinin analiz edildiği çalışmalarında, ortalama foveal avasküler zon alanının retinopatisi olsun olmasın tüm diyabet hastalarında kontrollerden daha geniş olduğu, ortalama iç retina tabakalarının ise daha ince olduğu saptanmış, retinanın mikrovasküler yapılarındaki değişikliklerin retina nörodejenerasyonunun ilerlemesine neden olabileceğine dikkat çekilmiştir (bakınız sayfa 333-339).
Menteş ve Barış, intravitreal anti-vasküler endotelyal büyüme faktörü (anti-VEGF) tedavisine cevapsız neovasküler yaşa bağlı maküla dejenerasyonu (nvYBMD) olgularında polipoidal koroidal vaskülopati (PKV) sıklığını saptamayı amaçlayan prospektif kesitsel çalışmalarında, en az 6 doz tedavi uygulanmasına rağmen aktivasyon bulguları devam eden 88 hastanın 97 gözü dahil edilmiş, indosiyanin yeşili anjiyografi (İSYA) ile olguların %63,9’unda PKV varlığı tespit edilmiş, dirençli gözlerde İSYA çekilerek PKV varlığının araştırılmasının hem tedaviye yetersizliğin sebebinin anlaşılması hem de tedavi protokolüne farklı tedavi alternatiflerinin eklenmesi açısından yol gösterici olacağı kanısına varılmıştır (bakınız sayfa 340-343).
Bilateral akut iris depigmentasyonu (BAİD) ve bilateral akut iris transillüminasyonu (BAİT) nispeten yeni klinik antiteler olup, birincisinde iris stromasından, ikincisinde iris pigment epitelinden, pigment dispersiyonu ile karakterizedirler. Tuğal-Tutkun ve Altan, bu sayımızdaki derlemelerinde, bu iki klinik antitenin klinik özellikleri, ayırıcı tanıları, etiyopatogenezlerine ait tüm güncel bilgileri okuyuculara aktarmaktadır (bakınız sayfa 344-349).
Baykara ve ark.’ları, kimyasal göz yaralanmasından sonra persistan epitel defekti olan 14 yaşındaki bir hastada insan amniyotik membran (AM) greftinin sıkı bir şekilde sabitlenmesi için modifiye edilmiş bir devamlı dikiş tekniğini tarif ettikleri bir olguyu sunarak, AM’nin kornea yüzeyine sıkı ve uzun süreli fiksasyonunun epitelyal rejenerasyonu kolaylaştırıp hızlandırılabildiğine dikkat çekmişlerdir (bakınız sayfa 350-353).
Erişti Bölük ve Aktaş, bilateral psödoeksfoliasyon glokomu olan ve 10 yıl önce her iki gözüne iki kez mitomisin C ile kombine trabekülektomi yapılan, aralıklı bleb sızıntısı ve iyileşme dönemlerinde göz içi basıncı (GİB) artışı ile başvuran, bleb eksizyonu ile kombine gonyoskopi asiste translüminal trabekülektomi (GATT) uyguladıkları, bu yöntemle bleb sızıntısını tedavi ederken, GİB’ni de tedavisiz kontrol edebildikleri bir olguyu sunarak, GATT cerrahisinin, başarısız trabekülektomi sonrası aralıklı bleb sızıntısı olan glokom hastalarının revizyon cerrahisinde bir seçenek olabileceğini belirtmişlerdir (bakınız sayfa 354-357).
Soliter fibröz tümörler (SFT) orbitada görece seyrektir ve sıklıkla hipervaskülerdir. Orbitanın apeksine ulaşan büyük, hipervasküler SFT’ler cerrahi açıdan ciddi bir zorluk çıkartır. Tümörün apikal-posterior kısmına erişim güçlüğü nedeniyle intraoperatif kanamayı kontrol etmek zor olabilir; tümör sadece kısmen çıkartılabilir ve ciddi postoperatif morbiditeler gelişebilir. Yazıcı ve ark., sağ gözünde, 1 yıldır artan protozis, ağrı ve bulanık görme yakınmalarıyla başvuran, üst-dış orbitada, göz küresini aşağı-içe doğru iten, sert, hareketsiz kitle palpe ettikleri, eksternal göz hareketleri her yönde kısıtlı, afferent pupil defekti, maruziyet keratopatisi, diffüz optik disk ödemi ve koroidal katlantıları bulunan olgunun manyetik rezonans görüntüleme tetkikinde üst orbitada, 65x35x35 mm çaplı, apekse uzanan, kontrast maddeyle yoğun biçimde boyanan bir tümör tespit etmişlerdir. İnsizyonel biyopsiyle SFT tanısı konulan olguya preoperatif embolizasyon için 500-700 μm trisakril jelatin mikroküreler kullanılmış, 2 gün sonra tümör minimal kanama ile tümüyle çıkartılabilmiştir. Yazarlar, orbital SFT’lerin endovasküler embolizasyonu için, bu ajanı kullanmanın uygun olabileceğine vurgu yapmışlardır (bakınız sayfa 358-361).
Güven ve ark., tarafından sağ gözünden retina dekolmanı nedeniyle birden çok vitreoretinal cerrahi geçiren, silikon yağı (SY) alımından sonra nüks retina dekolmanı ve maküla deliği gelişen olgunun maküla deliğine retina otogrefti uygulanmış ve aynı zamanda silikon tamponad verilmiştir. Postoperatif 7. ayda SY alınmış ve 18 aylık takip süresince fundus muayenesinde makula deliğinin kapandığı, yapısal OKT ve OKTA ile retina otogreftinin ana dokuya entegrasyonu izlenmiştir. Çalışmada otolog retina greftinin cerrahi olarak uygulanabilirliği ve iyileşme sürecinin takibinin özgün bir metot olarak OKTA ile yapılabileceği gösterilmiştir (bakınız sayfa 362-367).Bu yılın beşinci sayısındaki makalelerin ilginizi çekip, hekimlik pratiğinizde yol gösterici olacağını umuyoruz.
Saygı ve sevgilerimizle,Editöryel Kurul AdınaDr. Özlem Yıldırım
