2019 Issue 2 at a Glance:
This issue of our journal includes an interesting selection of six original articles, one review, and five case reports concerning the cornea, glaucoma, and retinal diseases.
Some corneal infections are resistant to medical treatment and can lead to acute corneal perforation. The purpose of therapeutic-tectonic penetrating keratoplasty (TTPC) in patients with corneal abscess is to remove the infected tissue, reduce the infection load, and maintain globe integrity in those who develop corneal perforation. Doğan and Arslan retrospectively analyzed their outcomes of TTPC in eyes with perforated infectious corneal ulcers and showed that globe integrity was preserved in 97.6% of patients and 71% of grafts were transparent at 2 years (see pages 55-60).
Oxidative stress is known to play an important role in the pathogenesis of pseudoexfoliation syndrome (PEX) and glaucoma. In a study including 58 patients with pseudoexfoliation glaucoma (PXG), 47 patients with PEX, and 134 healthy individuals, Aydın Yaz et al. determined that serum malondialdehyde (MDA) level was highest in XFG patients and lowest in the healthy individuals, and was a significant parameter in the progression of glaucoma. They reported that superoxide dismutase (SOD) and catalase (CAT) enzyme activities were significantly lower in PEX and PXG patients compared to the control group, possibly related to deficiency of antioxidant defense mechanisms, while glutathione (GSH) level was elevated, perhaps as a compensatory response to oxidative stress. Nitric oxide (NO) concentrations were found to be lower in PXG patients, suggesting that vascular regulatory factors are involved in the transition from PEX to PXG (see pages 61-67).
Diabetic retinopathy (DR) is among the leading causes of preventable blindness. Chronic elevation of blood glucose can lead to vasodilation, vascular leakage, retinal microvascular damage, vascular endothelial growth factor (VEGF) secretion secondary to ischemia, and neovascularization. Oxytocin, synthesized by the hypothalamus, has anti-inflammatory and antioxidant effects in addition to its muscle contraction and vasoregulatory effects. Değirmenci et al. evaluated the protective effect of intravitreal and intraperitoneal oxytocin on retinopathy in a streptozocin-induced diabetes rat model and showed that at 4 weeks after treatment, the outer nuclear layer was thicker and VEGF protein expression was lower in the treatment group than in the saline group, with a more pronounced difference in the intravitreal group (see pages 68-72).
Diabetic macular edema (DME) is the leading cause of vision loss in patients with DR. Nalçacı et al. administered a single intravitreal dexamethasone implant to 20 eyes of 14 patients with DME refractory to intravitreal ranibizumab. Although they observed no improvement in best corrected visual acuity at 6 months, subfoveal thickness was reduced and there was no increase in intraocular pressure (see pages 73-77).
Kola et al. evaluated the repeatability and agreement of macular thickness measurements obtained using two different retinal scan modes, E-MM5 and MM6, of the Optovue RTVue optical coherence tomography (OCT) device in healthy eyes and reported high repeatability for macular thickness measurements. The authors attributed discrepancies in perifoveal measurements between the two scan modes to differences in their software algorithms (see pages 78-83).
Neovascular age-related macular degeneration (NVAMD) is a destructive disease characterized by neovascularization (NV) in the macula that causes exudative changes affecting all retinal layers, and is currently among the leading causes of severe, permanent vision loss in adults over the age of 55. Menteş and Yıldırım evaluated the spectral-domain OCT (SD-OCT) characteristics of 27 eyes with nonexudative AMD that later developed signs of exudation in 27 patients under follow-up and treatment for NVAMD in their fellow eye. In B-scan SD-OCT imaging, all of the eyes exhibited marked retinal pigment epithelium (RPE) irregularities and undulations due to the presence of a moderately reflective material below the RPE, but had no signs of subretinal, intraretinal, or sub-RPE fluid. In en face SD-OCT imaging, 88.8% of the eyes showed hyperreflective lesions consistent with sub-RPE type 1 NV. Fluorescein angiography revealed no signs of type 1 NV, but the presence of macular plaques was detected in 29.6% of eyes by indocyanine green angiography. The authors concluded that B-scan SD-OCT imaging is a reliable method that provides early and specific evidence of nascent preclinical type 1 NV under the RPE in eyes without exudative symptoms (see pages 84-88).
According to 2010 data from the World Health Organization, there are an estimated 285 million people with visual impairment worldwide. Of these, 39 million are blind and 246 million have low vision. Low vision rehabilitation aims to increase the quality of life of individuals with untreatable low vision and blindness by enabling them to live independently, enjoy life, and have a gainful vocation or skill that can provide financial income. In this issue, Şahlı and İdil present a comprehensive review of modern low vision rehabilitation, including the intake, evaluation of residual visual functions, evaluation of residual functional vision, and devices used in low vision rehabilitation (telescopes, high-diopter near spectacles, magnifiers, filtering lenses, electro-optical systems, and non-optical systems) (see pages 85-98).
Relapsing polychondritis (RP) is a potentially life-threatening idiopathic inflammatory disease that can affect the ear, nose, larynx, tracheobronchial tree, and cardiovascular system. Approximately 60% of patients present with ocular involvement such as scleritis, episcleritis, keratitis, conjunctivitis, and uveitis. Hasanreisoğlu et al. diagnosed RP in a 22-year-old woman referred to their clinic due to bilateral uveitis based on accompanying auricular chondritis and successfully treated her with topical and oral steroid therapy (see pages 99-101).
Canaliculitis is a rare condition caused by infection of the canalicular system by various pathogens. It accounts for about 2% of lacrimal system diseases and generally affects middle-aged and older adults. In their case report, Eraslan Yusufoğlu and Güngör Kobat discuss the clinical examination findings and treatment of a 12-year-old girl who presented with complaints of swelling and discharge from the right lower eyelid and was diagnosed with canaliculitis. After surgical removal of the dacryoliths by punctoplasty and curettage and treatment with topical crystallized penicillin, the patient’s symptoms completely resolved and had not recurred in 12 months of follow-up. Histopathologic examination of the dacryoliths revealed the infectious agent to be Actinomyces (see pages 102-105).
Bietti crystalline dystrophy (BCD) is a retinal dystrophy characterized by shiny yellow crystalline deposits in the retina and sometimes the corneal limbus with progressive chorioretinal atrophy starting in the posterior pole, shown to occur as a result of mutation in the CYP4V2 gene. İpek et al. evaluated the SD-OCT angiography and swept-source OCT angiography images of a woman with CBD who was followed for 10 years. They reported visible choroidal vessels due to RPE atrophy in the outer retinal projection and markedly reduced choriocapillaris flow in the choriocapillaris projection. The authors stated that OCT angiography was important for monitoring choroidal blood flow and changes in the choroidal vasculature in BCD (see pages 106-108).
Posterior vitreous detachment (PVD) is the detachment of the posterior vitreous cortex from the internal limiting membrane due to liquefaction of the vitreous gel and weakened vitreoretinal adhesion. Vitreomacular traction (VMT) can occur as a result of tractional interactions between the vitreous and retina during the progression of PVD. VMT can cause cysts in the inner and/or outer retinal layers, full-thickness macular hole, and schisis, or can regress spontaneously without causing any structural changes. In a case report retrospectively evaluating the SD-OCT findings of three patients who developed VMT during the course of incomplete PVD, Yıldırım et al. observed an operculum over the macula on the detached posterior hyaloid membrane, and an outer retinal microdefect at the fovea extending from the inner border of the RPE to the outer limiting membrane following the spontaneous regression of VMT. These defects were found to reduce in size over long-term follow-up, but did not completely close (see pages 109-113).
Purtscher’s retinopathy is a microvascular occlusive disease first described as a result of severe head trauma and characterized by retinal findings of cotton-wool spots and hemorrhage. Onaran et al. observed extensive retinal lesions consistent with cotton-wool appearance in the posterior poles of both eyes of a 16-year-old patient who presented to the hospital with muscle weakness, fatigue, vomiting, and clouding of consciousness after using the synthetic cannabinoid Bonzai. OCT revealed subretinal fluid and macular edema in both eyes, and fundus fluorescein angiography showed hypofluorescent areas due to blockage and late leakage from the retinal vessels, leading to a diagnosis of Purtscher-like retinopathy (see pages 114-116).
We hope you read the articles in this issue of our journal with interest and pleasure.
Bir bakışta 2019 yılı 2. sayı;
Dergimizin bu sayısında, ilginizi çekeceğinizi düşündüğümüz kornea, glokom ve retina hastalıklarıyla ilgili güncel 6 özgün araştırma, 1 derleme ve 5 olgu sunumu yer almaktadır.
Kornea enfeksiyonları bazen tıbbi tedaviye direnç göstermekte ve akut kornea perforasyonu gelişebilmektedir. Kornea apsesi gelişen hastalarda terapötik-tektonik amaçlı penetran keratoplasti (TTPK) yapılmasının amacı, enfekte dokuyu uzaklaştırmak, enfeksiyon yükünü azaltmak ve kornea perforasyonu gelişen olgularda glob bütünlüğünu korumaktır. Doğan ve Arslan’ın perfore enfeksiyöz korneal ülserli gözlerde uyguladığı TTPK sonuçlarını değerlendirdikleri retrospektif çalışmada %97,6 oranında glob bütünlüğünün sağlandığı ve 2 yıl sonunda greftlerin %71 oranında saydam kaldığı gösterilmiştir (bakınız sayfa 55-60).
Oksidatif stresin psödoeksfolyasyon sendromu (XFS) ve glokom patogenezinde önemli bir rol oynadığı bilinmektedir. Aydın Yaz ve ark.’nın 58 psödoeksfoliyasyon glokomlu (XFG), 47 XFS’li hasta ve 134 sağlıklı bireyi dahil ettikleri çalışmada serum malondialdehit (MDA) düzeyleri en yüksek XFG, daha sonra XFS ve en düşük sağlıklı bireylerde saptanmıştır ve özellikle glokoma ilerlemede önemli bir parametre olduğu belirtilmiştir. Süperoksit dismutaz (SOD) ve katalaz (CAT) enzim aktivitelerinin XFS ve XFG hastalarında kontrol grubuna göre anlamlı düzeyde düşük olmasının enzimatik antioksidan koruyucu sistemlerdeki yetersizlik ile ilişkili olduğu, glutatyon (GSH) düzeylerindeki artışın ise oksidatif strese karşı kompansatuar bir yanıt olduğu belirtilmiştir. Nitrik oksit (NO) konsantrasyonları ise XFG hastalarında daha düşük bulunmuştur ve sendromdan glokoma geçişte vasküler regülatör faktörlerin rolü olduğunu düşündürmektedir (bakınız sayfa 61-67).
Diyabetik retinopati (DR), önlenebilir körlüğün önde gelen nedenlerinden biridir. Kan şekerinin sürekli yüksek olması, kan damarlarında dilatasyona, damar dışına sıvı sızmasına, retinal mikrovasküler hasara, iskemiye sekonder vasküler endotel büyüme faktörü (VEGF) salgılanmasına ve yeni damar oluşumuna yol açabilir. Hipotalamustan sentezlenen oksitosinin kas kasılması ve vazoregülatuar etkilerinin yanısıra anti-enflamatuar ve anti-oksidan etkileri de bulunmaktadır. Değirmenci ve ark. streptozosin ile diyabet modeli oluşturulmuş sıçanlarda intravitreal ve intraperitoneal oksitosinin retinopati üzerine olan koruyucu etkisinin değerlendirildiği çalışmalarında tedaviden 4 hafta sonra dış nükleer tabakanın tedavi grubunda, intravitreal grupta daha belirgin olmak üzere salin grubuna göre daha kalın olduğu ve VEGF protein ekspresyonunun da daha düşük olduğunu göstermişlerdir (bakınız sayfa 68-72).
Diyabetik maküla ödemi (DMÖ), diyabetli hastalarda görme kaybının önde gelen nedenidir. Nalçacı ve ark.’nın yaptıkları çalışmada intravitreal ranibizumab tedavisine dirençli DMÖ olan 14 hastanın 20 gözüne tek doz intravitreal deksametazon implant enjeksiyonu uygulanmışlar ve altıncı ay sonunda en iyi düzeltilmiş görme keskinliğinde artış sağlanamazsa da subfoveal kalınlıkta incelme görülmüş ve göziçi basınç artışı izlenmemiştir (bakınız sayfa 73-77).
Kola ve ark.’nın yaptıkları çalışmada sağlıklı bireylerde Optovue RTVue optik koherens tomografi (OKT) cihazının iki farklı retina tarama modu olan E-MM5 ve MM6 ile elde edilen maküla kalınlık ölçümlerinin tekrarlanabilirliği ve uyumu değerlendirilmiş ve maküla kalınlık ölçümlerinin yüksek tekrarlanabilirlikte olduğu görülmüştür. İki tarama modunda perifoveal bölgelerde alınan farklı ölçümlerin ise tarama modlarina ait farklı yazılım algoritmalarından kaynaklandığı belirtilmiştir (bakınız sayfa 78-83).
Neovasküler tip yaşa bağlı maküla dejenerasyonu (NVYBMD), maküler alanda neovaskülarizasyon (NV) gelişimi ve bu NV’lerin sebep olduğu tüm retina katlarını etkileyen eksüdatif değişiklikler ile karakterize destrüktif bir hastalık olup günümüzde 55 yaş üzerindeki bireylerde kalıcı, ağır görme kayıplarının başta gelen nedenlerinden biridir. Menteş ve Yıldırım’ın çalışmasında bir gözlerinde NVYBMD tanısıyla takip ve tedavi edilmekte iken noneksüdatif tip YBMD’li diğer gözlerinde eksüdatif bulgular gelişen 27 hastanın 27 gözünün spektral domain optik koherens tomografi (SD-OKT) özellikleri değerlendirilmiştir. B-scan SD-OKT’de gözlerin hepsinde, retina pigment epitel (RPE) altı yerleşimli, orta reflektivitede bir materyalin sebep olduğu belirgin RPE düzensizlikleri ve ondülasyonları olmasına rağmen subretinal, intraretinal ya da subRPE herhangi bir sıvının eşlik etmediği tespit edilmiştir. En face OKT’de gözlerin %88,8’inde gözde subRPE yerleşimli tip 1 NV ile uyumlu hiperreflektan lezyonlar saptanmıştır. Floresein anjiyografide gözlerin tamamında tip 1 NV’ye ait bulgu saptanmazken, indosiyanin yeşili anjiyografide gözlerin %29,6’sında maküler plak varlığı gözlenmiştir. Yazarlar sonuç olarak B-scan SD-OKT görüntülemenin henüz eksüdatif bulguları olmayan gözlerde bile RPE altında pusuda bekleyen bir tip 1 NV varlığı hakkında erken ve spesifik ipuçlarını sağlamada güvenilir bir yöntem olduğunu ortaya koymuşlardır (bakınız sayfa 84-88).
Dünya Sağlık Örgütünün 2010 yılı verilerine göre dünyada görsel yeti yitimi olan 285 milyon insan olduğu tahmin edilmektedir. Bunların 39 milyonu kör, 246 milyonu ise az gören olarak bildirilmiştir. Az görme rehabilitasyonunda amaç, önleme ve tedavinin olanaklı olmadığı az görme ve körlük durumlarında kişileri yaşamda bağımsız, ekonomik olarak gelir sağlayabilecek bir meslek ya da becerisi olan ve yaşamdan zevk alabilen bireyler haline getirerek hayat kalitesini arttırmaktır. Şahlı ve İdil dergimizin bu sayısında kapsamlı olarak modern az görme rehabilitasyonundaki tanışma aşaması, rezidüel görsel işlevlerin değerlendirilmesi, rezidüel işlevsel görmenin değerlendirilmesi, az görme rehabilitasyonunda kullanılan cihazları (teleskoplar, yüksek diyoptrili yakın camlar, büyüteçler, filtreli camlar, elektro-optik sistemler ve optik olmayan sistemler) anlatmışlardır (bakınız sayfa 85-98).
Tekrarlayan polikondrit (TP), kulak, burun, gırtlak, trakeobronşiyal ağaç ve kardiyovasküler sistemi tutabilen ve ölümcül seyredebilen idiyopatik enflamatuvar bir hastalıktır. Hastaların yaklaşık %60’ında sklerit, episklerit, keratit, konjonktivit ve üveit gibi tutulumlar görülmektedir. Hasanreisoğlu ve ark. her iki gözünde üveit nedeniyle konsülte edilen 22 yaşında genç kadın hastaya eşlik eden auriküler kondrit nedeniyle TP tanısı koymuşlar ve topikal ve oral steroid tedavisi ile başarılı bir şekilde tedavi etmişlerdir (bakınız sayfa 99-101).
Kanalikülit, kanaliküler sistemin çeşitli patojenlerle enfeksiyonu sonucu oluşan ve genellikle orta ve ileri yaşlarda görülen nadir bir hastalıktır. Lakrimal sistem hastalıklarının yaklaşık %2’sini oluşturmaktadır. Eraslan Yusufoğlu ve Güngör Kobat’ın olgu sunumunda sağ göz alt kapakta şişlik ve çapaklanma şikayetiyle başvuran ve kanalikülit tanısı konulan 12 yaşındaki kızın klinik muayene bulguları ve tedavisi tartışılmıştır. Punktoplasti ile dakriyolitler cerrahi olarak kürete edildikten sonra topikal kristalize penisilin tedavisi ile şikayetlerin tamamen gerilediği ve 12 aylık takip sonrası nüksetmediği belirtilmiştir. Dakriyolitlerin histopatolojik incelemesinde enfeksiyon nedeninin Actinomyces olduğu belirlenmiştir (bakınız sayfa 102-105).
Bietti kristalin distrofisi (BKD), retinada ve bazen de korneal limbusta parlak sarı kristallerin birikmesi ve arka kutuptan başlayarak ilerleme gösteren koryoretinal atrofi ile karakterize bir kalıtsal retinal distrofidir ve CYP4V2 geninde mutasyonların bu hastalığa neden olduğu gösterilmiştir. İpek ve ark. 10 yıllık klinik izlemi olan BKD’li bayan hastanın SD-OKTA ve swept source-OKTA görüntülerini değerlendirdikleri bu olgu sunumunda dış retina izdüşümlü kesitte, RPE atrofisi nedeniyle koroid damarlarının izlendiğini, koryokapillaris izdüşümlü kesitte ise koryokapillaris akımının belirgin olarak azaldığını belirtmişlerdir. BKD’de RPE ve koroidal damar tabakalarındaki değişimin ve koroid damarlarındaki akımın takibi açısından OKTA büyük önem taşımaktadır (bakınız sayfa 106-108).
Posterior vitreus dekolmanı (PVD), vitreus jelinin likefaksiyonunun artması ve vitreoretinal adezyonun zayıflamasına bağlı olarak, posterior vitreus korteksinin iç limitan membrandan ayrılmasıdır. PVD sürecinde vitreus ve retina arasındaki traksiyonel etkileşimlerden dolayı vitreomaküler traksiyonla (VMT) karşılaşılabilmektedir. VMT’de iç ve/veya dış retina katlarında kist, tam-kat maküler hol, şizis gelişebileceği gibi herhangi bir yapısal değişiklik oluşturmadan spontan olarak da gerileyebilir. İnkomplet PVD sürecinde VMT gelişen 3 hastanın SD-OKT bulgularının retrospektif olarak değerlendirildiği olgu sunumunda Yıldırım ve ark. VMT’nin spontan olarak gerilemesini takiben maküla üzerindeki posterior hyaloid trasesinde bir operkulumun belirdiğini ve foveada RPE iç sınırından, dış limitan membrana kadar uzanan dış retina tabakalarında bir mikro defektin oluştuğunu bildirmişlerdir. Uzun dönem takiplerinde bu defektlerin küçüldüğü ancak tamamen kapanmadığı tespit edilmiştir (bakınız sayfa 109-113).
Purtscher retinopati ciddi kafa travmasını takiben gelişen retinal ödem, atılmış pamuk benzeri eksudalar ve kanama tablosuyla tarif edilmiş mikrovasküler tıkayıcı bir hastalıktır. Onaran ve ark. sentetik bir kannabinoid olan bonzai kullanımı sonrası kas güçsüzlüğü, halsizlik, kusma, bilinç bulanıklığı bulgularıyla hastaneye başvuran 16 yaşındaki bir hastanın muayenesinde her iki arka kutupta yaygın atılmış pamuk görünümüyle uyumlu retinal lezyonları tespit etmişlerdir. OKT’de subretinal sıvı ve maküler ödem ve FFA’da blokaja bağlı hipofloresan alanlar ve geç dönemde retinal damarlardan sızıntı izlenmesi üzerine Purtscher benzeri retinopati tanısı konulmuştur (bakınız sayfa 114-116).
Dergimizde yayınlanan makalelerin ilginizi çekeceğini ve okumaktan keyif alacağınızı umuyoruz.
Saygı ve Sevgilerimizle,
