2016 issue 5 at a glance;
This issue includes six original articles, a review, and five case reports concerning various ocular segments which we believe will make valuable contributions to our national and international knowledge base.
The small-incision lenticule extraction (SMILE) procedure is a relatively new development in refractive surgery and has been introduced into practice in some Turkish centers in recent years. In SMILE, an intrastromal lenticule is created with a femtosecond laser and manually removed through a small peripheral incision. Yıldırım et al. evaluated the 2-year results of SMILE performed in 45 high-myopic eyes with refractive errors of over 6 diopters (D). They found that the mean postoperative spheric equivalent was -0.30±0.50 D and that visual acuity of 20/20 or better was achieved in 86% of the eyes. Only 2% of the patients lost one line in corrected visual acuity, while a moderate increase in corneal high-order aberrations was observed. These results suggest that SMILE is a safe and effective refractive surgical procedure (see pages 200-204).
Posterior capsular opacification is the most common complication after pediatric cataract surgery, and its incidence increases with younger age. It is therefore recommended to perform posterior capsulotomy and anterior vitrectomy in the same surgical session as cataract extraction. Batur et al. retrospectively evaluated preschool- and school-age children (4-12 years old) who underwent cataract surgery without posterior capsulotomy and reported that 21 of 30 eyes developed posterior capsular opacification and 15 (50%) required Nd:YAG laser capsulotomy. Due to the high incidence of posterior capsular opacification, the authors advise performing posterior capsulotomy and anterior vitrectomy in the same surgical session as cataract extraction (see pages 205-208).
Retinopathy of prematurity (ROP) is a proliferative vitreoretinopathy arising from the avascular retina which occurs primarily in premature neonates with low gestational age and birth weight. Currently, the most effective and reliable treatment for ROP is laser photocoagulation of the avascular retinal field. Şekeroğlu et al. applied bedside laser photocoagulation under remifentanil analgesia to 195 eyes of 99 premature infants and achieved good anatomic results in 96.9% of the eyes after one year. Other than minor lens and corneal opacities after laser application (in 3 patients), no anterior segment complications were observed; 3 patients required repeat laser therapy, and 6 eyes of 6 patients required vitreoretinal surgery due to retinal detachment. The authors identified aggressive posterior ROP, delayed laser treatment (stage 4a), tunica vasculosa lentis prior to treatment, and iris vascular dilation/tortuosity as significant risk factors for unfavorable anatomic outcomes (see pages 209-214).
Peripheral exudative hemorrhagic chorioretinopathy (PEHC) is a disease of the peripheral retina that emerges with advancing age and is frequently mistaken for an intraocular mass. In their retrospective evaluation of 21 eyes of 12 patients with PEHC, Cebeci et al. observed subretinal hemorrhage and hemorrhagic/serous retinal pigment epithelium detachment (71.4%), lipid exudation (52.4%), chronic retinal pigment epithelium alterations (23.8%), subretinal fibrosis (9.5%) and intravitreal hemorrhage (4.8%) localized to the temporal quadrant. Half of the patients exhibited findings of age-related macular degeneration (AMD) such as drusen, geographic atrophy and choroidal neovascularization. Patients whose peripheral lesions did not threaten the macula were followed without treatment and their lesions showed no progression. The authors concluded that PEHC patients should be followed closely and examined regularly for sight-threatening macular pathologies (see pages 215-220).
Diabetic retinopathy (DR) is among the foremost causes of vision loss among working-age adults in developed countries. Alagöz et al. evaluated the efficacy of intravitreal bevacizumab (IVB) therapy in patients with vitreous hemorrhage associated with proliferative diabetic retinopathy. Panretinal photocoagulation was able to be performed within the first month in 86% of eyes treated with IVB, compared to 58% of eyes that were not treated with IVB (p=0.016). Fewer patients from the IVB group required surgery (see pages 221-225).
Coats’ disease is a nonhereditary disease characterized by retinal capillary telangiectasia, arterial aneurysms, exudation and exudative retinal detachment. The condition is generally unilateral and is more prevalent in male children. Cebeci et al. observed in their retrospective analysis that of 27 patients diagnosed with Coats’ disease, most were referred with an initial diagnosis of intraocular tumor and the most common symptoms were low vision, strabismus and leukocoria. The patients were treated with therapies such as laser photocoagulation, cryotherapy, intravitreal injections (bevacizumab, triamcinolone acetonide) and intravitreal dexamethasone implants either alone or in combination, as well as surgical interventions like scleral buckling and pars plana vitrectomy; some eyes that developed neovascular glaucoma and phthisis were enucleated. The authors’ main objective was to avoid vascular anomalies and their associated complications through repeated combined therapies. Treatment in the early stages can increase functional success, while treatment in advanced stages may be beneficial in preserving the eye (see pages 226-231).
For this issue, Tuğcu and Özdemir reviewed the literature regarding imaging methods used in the diagnosis of optic disk drusen (ODD), which may be encountered with optic nerve edema. With imaging tests such as B-scan ultrasonography, fundus fluorescein angiography, computed tomography, fundus autofluorescence as well as the recently developed technology of optical coherence tomography, it is possible to examine in detail the structure and location of ODD and quantitatively follow changes over time (see pages 232-236).
In this issue’s first case report, Şimşek et al. report the clinical findings and treatment of a 13-year-old female patient with pupillary block and angle-closure glaucoma due to a small, spherical crystalline lens and discuss the case together with the literature. For cases in which medical antiglaucomatous therapy and laser iridotomy are ineffective, clear lens extraction with or without goniosynechiolysis, filtering surgery and shunt surgery may be applied (see pages 237-240).
Lyme disease is an infectious disease caused by Borrelia burgdorferii transmitted by arthropod vectors. Ocular involvement can feature conjunctivitis, episcleritis, uveitis, neuroretinitis, retinal vasculitis and cranial nerve paralysis. In their case report, Müftüoğlu et al. discuss a Lyme patient with peripheral retinal vasculitis and intermediate uveitis as well as multifocal white dots in the posterior pole. Though rare, Lyme disease should be considered in the differential diagnosis of white dot syndromes (see pages 241-243).
Aktaş et al. present a case of idiopathic, isolated cilioretinal artery occlusion in a 26-year-old male patient. After 20 sessions of hyperbaric oxygen (HBO) therapy, the patient’s retinal edema had regressed, fundus fluorescein angiography showed recanalization of the cilioretinal artery, the inferior hemivisual field defect on computerized visual field testing had substantially decreased, and his visual acuity improved to 20/20 (see pages 244-247).
Ticks act as vectors of many disease agents and can transmit the potentially deadly Crimean Congo Hemorrhagic Fever. Infestation of ocular tissues by ticks is a rare occurrence. In their case report discussing the diagnosis and treatment of two patients with tick infestation of the eyelid, Uzun et al. state that mechanically removing the tick as a whole using blunt-tipped forceps is a safe and effective treatment approach (see pages 248-250).
Finally, Marangoz et al. discuss a patient who presented with a painless mass in the medial left upper eyelid. Orbital magnetic resonance imaging with contrast revealed a nonenhancing, smooth-bordered cystic mass lesion. The mass was completely excised preserving the capsule and was later diagnosed by pathologic examination as eccrine hidrocystoma (see pages 251-254).
Respectfully on behalf of the Editorial Board,Banu Bozkurt, MD
Bir bakışta 2016 yılı 5. sayı;
Dergimizin bu sayısında, ulusal ve uluslararası bilgi paylaşımına katkıda bulunacağını düşündüğümüz gözün farklı segmentlerini içeren 6 özgün araştırma, 1 derleme ve 5 olgu sunumu yer almaktadır.
Refraktif cerrahideki yeni gelişmelerden biri olan ve ülkemizde de son yıllarda bazı merkezlerde uygulanmaya başlanan SMILE yönteminde femtosaniye lazer ile oluşturulan intrastromal lentikül küçük periferik kesiden manuel olarak çıkarılmaktadır. Yıldırım ve ark.’nın, kırma kusuru 6 diyoptri (D) üzerinde olan yüksek miyop 45 göze uyguladıkları SMILE yönteminin iki yıllık sonuçlarını değerlendirdikleri çalışmalarında postoperatif ortalama sferik eşdeğer -0,30±0,50 D olarak bulunmuş ve gözlerin %86’sında 20/20 ve üzeri görme keskinliği sağlanmıştır. Hastaların sadece %2’sinde düzeltilmiş görme keskinliğinde bir sıra azalma saptanırken, korneanın yüksek sıralı aberasyonlarında orta düzeyde bir artış saptanmıştır. Bu sonuçlar eşliğinde SMILE yöntemi etkili ve güvenli bir refraktif cerrahi yöntemi gibi görünmektedir (bakınız sayfa 200-204).
Pediatrik katarakt cerrahilerinden sonra en sık görülen komplikasyon arka kapsül kesafetidir ve yaş küçüldükçe gelişme oranı artmaktadır. Bu nedenle özellikle bebeklerde katarakt cerrahisi ile aynı seansta arka kapsülotomi ve ön vitrektomi önerilmektedir. Batur ve ark. katarakt cerrahisi esnasında arka kapsülotomi yapılmayan okul öncesi ve okul çağı çocukları (4-12 yaş) retrospektif olarak değerlendirmiş ve 30 gözün 21’inde arka kapsül kesafeti geliştiğini ve 15’ine (%50) Nd:YAG lazer kapsülotomi gerektiğini bildirmişlerdir. Yazarlar arka kapsül kesafeti insidansının yüksek olması nedeniyle bu yaş grubunda da katarakt cerrahisi ile aynı seansta arka kapsülotomi ve ön vitrektomi yapılmasını önermektedirler (bakınız sayfa 205-208).
Prematüre retinopati (PR), özellikle küçük gestasyonel yaş ve düşük doğum ağırlıklı bebeklerde görülen avasküler retina kaynaklı proliferatif bir vitreoretinopatidir. Günümüzde PR tedavisinde en etkili ve güvenilir yöntem avasküler retina sahalarının lazer fotokoagülasyonudur. Şekeroğlu ve ark. 99 prematüre bebeğin 195 gözüne remifentanil analjezisi altında yatak başı lazer fotokoagülasyon uygulamışlar ve 1. yıl sonunda %96,9’unda iyi bir anatomik sonuç elde etmişlerdir. Lazer sonrasında küçük lens ve kornea opasiteleri (3 hasta) dışında herhangi bir ön segment komplikasyonu izlenmediği, 3 hastada lazer tedavisinin tekrarlandığı, 6 hastanın da birer gözüne retina dekolmanı nedeniyle vitreoretinal cerrahi uygulandığı bildirilmiştir. Agresif posterior PR, gecikmiş lazer tedavisi (evre 4a), tedavi öncesi dönemde tunika vasküloza lentis ve genişlemiş iris damarlarının varlığı tedaviyi olumsuz yönde etkileyen risk faktörleri olarak bulunmuştur (bakınız sayfa 209-214).
Periferik eksüdatif hemorajik koryoretinopati (PEHK) ileri yaşta görülen ve sıklıkla intraoküler kitle ile karışabilen periferik retinanın bir hastalığıdır. Cebeci ve ark.’nın, PEHK tanısı konulan 12 hastanın 21 gözünü retrospektif olarak değerlendirdikleri çalışmada temporal kadrana lokalize subretinal hemoraji ve hemorajik/seröz retina pigment epitel dekolmanı (%71,4), lipid eksüdasyon (%52,4), kronik retina pigment epiteli değişimleri (%23,8), subretinal fibrozis (%9,5) ve vitre içi hemoraji (%4,8) saptanmıştır. Hastaların yarısında drusen, coğrafik atrofi ve koroidal neovaskülarizasyon skarı gibi yaşa bağlı maküla dejeneransı bulguları tespit edilmiştir. Periferik lezyonların makülayı tehdit etmediği olgular sadece takip edilmiş ve lezyonlarda herhangi bir ilerleme saptanmamıştır. PEHK hastalarının görme keskinliğini azaltacak maküla patolojileri açısından düzenli olarak takip edilmeleri gerektiği bildirilmiştir (bakınız sayfa 215-220).
Diyabetik retinopati gelişmiş ülkelerde görme kaybı nedenlerinin başında gelmektedir. Alagöz ve ark. çalışmalarında proliferatif diyabetik retinopatiye bağlı gelişen vitreus hemorajisinin çekilmesinde intravitreal bevacizumabın (İVB) etkinliğini değerlendirmişlerdir. Birinci ayın sonunda İVB uygulanan gözlerin %86’sına panretinal fotokoagülasyon uygulanabilirken, bu oran İVB uygulanmayan gözlerde %58 olarak bulunmuştur (p=0,016). Cerrahi gerektiren olgu sayısı ise İVB uygulanan grupta daha düşük bulunmuştur (bakınız sayfa 221-225).
Coats hastalığı, retinal kapiller telenjiektazi, arteryel anevrizma, eksüdasyon ve eksüdatif retina dekolmanı ile karakterize kalıtımsal olmayan bir hastalıktır. Genellikle erkek çocuklarda ve tek taraflı olarak görülmektedir. Cebeci ve ark.’nın Coats tanısı konulan 27 hastayı retrospektif olarak değerlendirdikleri çalışmada hastaların en çok intraoküler tümör ön tanısıyla refere edildiği ve en sık görülen semptomların görme azlığı, şaşılık ve lökokori olduğu saptanmıştır. Hastalara lazer fotokoagülasyon, kriyoterapi, intravitreal enjeksiyonlar (bevasizumab, triamsinolon asetonid) ve intravitreal deksametazon implant gibi uygulamalar kombine veya tek başına uygulanmış, cerrahi girişim olarak da skleral band serklaj, pars plana vitrektomi ve neovasküler glokom ve fitizis gelişen bazı gözlere de enükleasyon uygulanmıştır. Yazarlar ana hedefin tekrarlayan kombine tedaviler ile vasküler anomalilerin ve bunlara bağlı komplikasyonların ortadan kaldırılması olması gerektiğini belirtmişlerdir. Tedaviler erken evrede fonksiyonel başarıyı arttırırken daha ileri evrelerde gözün korunmasına yardımcı olabilmektedir (bakınız sayfa 226-231).
Bu sayımızda Tuğcu ve Özdemir optik sinir ödemi ile karışabilen optik disk druseni (ODD) tanısında kullanılan görüntüleme yöntemlerini literatür eşliğinde derlemişlerdir. B-tarama ultrasonografi, fundus floresein anjiyografi, bilgisayarlı tomografi, fundus otofloresan gibi görüntüleme tetkiklerinin yanısıra son yıllarda gelişen optik koherens tomografi teknolojisi sayesinde ODD’nin yapısı ve lokalizasyonu ayrıntılı olarak incelenebilmekte ve zaman içindeki değişim kantitatif olarak takip edilebilmektedir (bakınız sayfa 232-236).
Dergimizde yer alan ilk olgu sunumunda Şimşek ve ark. küçük sferik kristalin lense bağlı pupiller blok ve açı kapanması glokomu gelişen 13 yaşında bir kız hastanın klinik bulgularını ve tedavisini literatür eşliğinde tartışmışlardır. Medikal antiglokomatöz tedavi ve lazer iridotominin etkili olmadığı vakalarda gonyosineşiyoliz ile birlikte veya olmadan saydam lens ekstraksiyonu, filtran cerrahi ve şant cerrahisi uygulanabilmektedir (bakınız sayfa 237-240).
Lyme hastalığı, artropodlar ile bulaşan Borrelia burgdorferi’nin yol açtığı enfeksiyöz bir hastalıktır. Oküler tutulumda konjonktivit, episklerit, üveit, nöroretinit, retina vasküliti ve kraniyal sinir paralizisi görülebilmektedir. Müftüoğlu ve ark. bu olgu sunumunda periferal retinal vaskülit ve intermediyer üveitin yanısıra arka kutupta multifokal beyaz noktalar saptanan bir Lyme olgusunu tartışmışlardır. Beyaz nokta sendromlarının ayırıcı tanısında nadir de olsa Lyme hastalığının akılda tutulması gerekmektedir (bakınız sayfa 241-243).
Aktaş ve ark.’nın olgu sunumunda idiyopatik, izole siliyoretinal arter tıkanıklığı olan 26 yaşındaki erkek hastaya uygulanan 20 seanslık hiperbarik oksijen (HBO) terapisi sonrasında retinal ödemin gerilediği, fundus floresein anjiyografide siliyoretinal arterin tekrar kanalize olduğu, bilgisayarlı görme alanında alt yarıdaki kaybın belirgin olarak azaldığı ve görme keskinliğinin 20/20 düzeyine çıktığı gösterilmiştir (bakınız sayfa 244-247).
Keneler çok sayıda hastalık etkenini bulaştırabilen vektörlerdir ve ölümcül seyreden Kırım Kongo kanamalı ateşine sebep olabilmektedir. Göz dokularında kene enfestasyonu oldukça nadir görülen bir durumdur. Uzun ve ark.’nın göz kapağında kene saptanan iki olgunun tanı ve tedavisini tartıştıkları bu olgu sunumunda kenenin mekanik olarak künt uçlu bir forseps yardımıyla bütün olarak çıkarılmasının güvenli ve etkili bir tedavi şekli olduğu belirtilmektedir (bakınız sayfa 248-250).
Son olarak Marangoz ve ark., sol göz üst kapak medyalinde ağrısız kitle ile başvuran, kontrastlı orbita manyetik rezonans görüntülemesinde kontrast tutmayan düzgün sınırlı kistik kitle lezyonu saptanan ve kapsül korunarak tam eksize edildikten sonra patolojik değerlendirmede “ekrin hidrokistoma” tanısı konulan bir hastayı tartışmışlardır (bakınız sayfa 251-254).
Saygı ve Sevgilerimizle, Editöryel Kurul Adına;Dr. Banu Bozkurt
